Θα πει κανείς, ότι εκ πρώτης όψεως λένε το προφανές.
Για να δούμε όμως...
Συνεχίζουν λέγοντας "Οι κατακτήσεις της σηµερινής Ελλάδας στηρίχθηκαν σε κόπους και θυσίες γενεών. ∆εν έχουµε δικαίωµα, πολιτικοί και πολίτες, να τις εγκαταλείψουµε ούτε να αφήσουµε κανέναν να τις καταστρέψει. ∆εν έχουµε δικαίωµα να υποθηκεύσουµε το µέλλον και τα όνειρα των νέων και των επερχόµενων γενεών."
Ωπ, κάτι δεν πάει καλά εδώ!
Τι εννοείτε ότι οι κατακτήσεις της σημερινής Ελλάδας στηρίχθηκαν σε θυσίες γενεών;
Προφανώς εννοείτε ότι και οι επόμενες κατακτήσεις θα προέλθουν από τις θυσίες των σημερινών γενεών.
Ή για να το πούμε καλύτερα από τη θυσία της σημερινής γενιάς, που ως άλλη Ιφιγένεια πρέπει να σφαγιαστεί για να φυσήξει ο άνεμος που προσδοκάτε...
Ό,τι λέει και ο κοσμαγάπητος Γιωργάκης Παπανδρέου λοιπόν.
Αλλά να γνωρίζετε η Ιφιγένεια οδηγήθηκε στο βωμό της θυσίας από την ιδιοτέλεια του Κάλχα. Δεν ήταν απαραίτητη η θυσία της για να φυσήξουν οι άνεμοι.
Και αποδείχτηκε, όταν η Άρτεμη άρπαξε την τελευταία στιγμή την Ιφιγένεια και την αντικατέστησε με ένα αρνί.
Θυσιάστηκε το αρνί τελικά... και πάλι οι άνεμοι φύσηξαν! ("Ιφιγένεια Εν Ταύροις", Ευριπίδης)
Τι μας λέει ο Ευριπίδης δηλαδή;
Ότι οι θυσίες που απαιτούνται πολλές φορές από την καθεστηκυία τάξη δεν είναι απαραίτητες ούτε κάποια θεική, άρα αναπόφευκτη, βούληση.
Ξεπερνιούνται με αγώνα και με τη δύναμη του δικαίου.
Ο αγώνας αυτός μας ταλαιπωρεί, διότι είναι δύσκολος.
Μπορεί να περιπλανηθούμε για κάποια χρόνια, αλλά τελικά όταν αγωνιστούμε θα κερδίσουμε και θα γυρίζουμε νικητές, αγαπημένοι και με τα σκήπτρα του Δία στα χέρια, σαν την Ιφιγένεια, τον Ορέστη και τον Πυλάδη.
Και ποιοι είναι οι σημερινοί "μάντεις Κάλχες";
Ξεδιάντροποι πανεπιστημιακοί, καλλιτέχνες κλπ. και φυσικά ο... Διονύσης Σαββόπουλος! Αλλά να ξέρεις Νιόνιο, ότι "κι αν βγεις απ αυτή τη φυλακή (του μυαλού σου) κανείς δε θα σε περιμένει".
Κι οι ποιητές με χέρι υγρό,
υμνούνε της πατρίδας τον χαμό,
κάνουν με θέρμη τα στοιχειά στιχάκια,
με τους σοφούς του κράτους τα ‘χουνε πλακάκια,
σαν χέλια γλοιώδικα έχουν πουληθεί,
τους έχω βαρεθεί.
Αυτές λοιπόν οι... ευαίσθητες ψυχές ουσιατσικά ζητούν από την Κυβέρνηση "να τολμήσει", δηλαδή να συνεχίσει το έργο της πιο δυναμικά, πιο οργανωμένα, πιο γρήγορα.
Ζητούν... ομοψυχία (αυτό ντε, το χάρισμα της αυτοαλυσσόδεσης και της εθελοδουλίας).
Και όσοι αντιτίθενται στην καταδίκη της ζωής τους, τότε οι.... ευαίσθητες προσωπικότητες τους χαρακτηρίζουν "φωνές του λαϊκισµού και της ανευθυνότητας κυριαρχούν στον δηµόσιο λόγο, κρύβοντας από τους περισσότερους Ελληνες τη σοβαρότητα της κατάστασης και προτείνοντας λύσεις καταστροφικές, ανεδαφικές ή εξωπραγµατικές σε στιγµή κρίσης."
Είναι φοβερό να ακούς σημαίνουσες προσωπικότητες του τόπου να μιλούν σαν να είναι οι Λυριτζής, Οικονόμου.
Θα μπορούσαν κάλλιστα αυτήν την ανοιχτή επιστολή να συνυπογράφουν οι Πρετεντέρης, Πορτοσάλτε, Χασαπόπουλος, Μακρή, Πολίτης, Λιάτσος, Χατζηνικολάου, Ψυχάρης, Τριανταφυλλόπουλος, Αναστασιάδης, Λυριτζής, Οικονόμου, Τσαπανίδου, Καψής...Προβόπουλος, Μίχαλος, Κυριακού, Αλαφούζος, Βαρδινογιάννης, Δασκαλόπουλος, Κυριακόπουλος... Μπακογιάννη, Καρατζαφέρης, Καραμανλής, Σαμαράς, Παπακωνσταντίνου, Πάγκαλος, Παπανδρέου... Μέρκελ, Σόρος, Γιούνκερ, Στρος Καν, Ροκφέλερ, Σαρκοζί, Μπερλουσκόνι, Όλι Ρεν...
Ελληνικέ λαέ, ιδού οι Εφιάλτες σου!
Παραδίδονται στην κρίση σου και στην κρίση της Ιστορίας.
Δε περνάτε καμιά βόλτα από το Σύνταγμα;
Για να το πω και στη γλώσσα σας...: "Τολμήστε"!!!
Η λίστα της ντροπής:
Θανάσης Βαλτινός, Κική ∆ηµουλά,Απόστολος ∆οξιάδης, Τάκης Θεοδωρόπουλος, Αθηνά Κακούρη, Μένης Κουµανταρέας, Γιάννης Κουνέλης, Πέτρος Μάρκαρης, Τάσος Μπουλµέτης, Βασίλης Παπαβασιλείου, ∆ιονύσης Σαββόπουλος, Γιώργος Σκαµπαρδώνης, Αλέκος Φασιανός. Από την ακαδηµαϊκή κοινότητα: Νίκος Αλιβιζάτος, Νάσος Βαγενάς, Γιάννης Βούλγαρης, Γιώργης Γιατροµανωλάκης, Αγγελος ∆εληβοριάς, Γιώργος ∆ερτιλής, Αρίστος ∆οξιάδης,Ορέστης Καλογήρου, Στάθης Καλύβας, Βάσω Κιντή, Ανδρέας Κούρκουλας, Νίκος Μουζέλης, Χαράλαµπος Μ. Μουτσόπουλος, Γιώργος Παγουλάτος, Κωνσταντίνος Παπαγεωργίου, Παύλος Σούρλας, Γιάννης Στουρνάρας, Σταύρος Τσακυράκης, Χαρίδηµος Τσούκας.
Θα γραφτείτε στις πλάκες της ντροπής και σας εύχομαι να κριθείτε από την μήνιν του κόσμου.
Σας εύχομαι να έχετε το τέλος που αξίζει σε Εφιάλτες.
Σα χέλια γλοιώδικα έχετε πουληθεί, σας έχω σιχαθεί!
Τις κρύες γυναίκες που με χαϊδεύουν,
τους ψευτοφίλους που με κολακεύουν,
που απ’ τους άλλους θεν παλικαριά
κι οι ίδιοι όλο λερώνουν τα βρακιά,
σ’ αυτήν την πόλη που στα δυο έχει σκιστεί,
τους έχω βαρεθεί.
Και πέστε μου αξίζει μια πεντάρα,
των γραφειοκρατών η φάρα,
στήνει με ζήλο περισσό,
στο σβέρκο του λαού χορό,
στης ιστορίας τον χοντρό το κινητή,
την έχω βαρεθεί.
Και τι θα χάναμε χωρίς αυτούς όλους,
τους Ευρωπαίους, τους προφεσόρους,
που καλύτερα θα ξέρανε πολλά,
αν δεν γεμίζαν ολοένα την κοιλιά,
υπαλληλίσκοι φοβητσιάρηδες, δούλοι παχιοί,
τους έχω βαρεθεί.
Κι οι δάσκαλοι της νεολαίας νταντάδες,
κόβουν στα μέτρα τους τους μαθητάδες,
κάθε σημαίας πλαισιώνουν τους ιστούς,
με ιδεώδεις υποτακτικούς,
που είναι στο μυαλό νωθροί,
μα υπακοή έχουν περισσή,
τους έχω βαρεθεί.
Κι ο παροιμιώδης μέσος ανθρωπάκος,
κέρδος ποτέ μα από παθήματα χορτάτος,
που συνηθίζει στην κάθε βρωμιά,
αρκεί να έχει γεμάτο τον ντορβά
κι επαναστάσεις στ’ όνειρά του αναζητεί,
τον έχω βαρεθεί.
Κι οι ποιητές με χέρι υγρό,
υμνούνε της πατρίδας τον χαμό,
κάνουν με θέρμη τα στοιχειά στιχάκια,
με τους σοφούς του κράτους τα ‘χουνε πλακάκια,
σαν χέλια γλοιώδικα έχουν πουληθεί,
τους έχω βαρεθεί.
--
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχολιάστε ότι διαβάζετε και βοηθήστε το κουνάβι να μάθει περισσότερα για το τι προτιμάτε να διαβάζετε!