Επιτέλους το σχέδιο αποκαλύφθηκε περίτρανα. Μια ήπειρος που πέρασε δια πυρός και σιδήρου από τα κακοτράχαλα μονοπάτια της ιστορίας. Άφατος πόνος, αιματοχυσίες, βαρβαρότητα, διαστροφές, ψυχώσεις, γενοκτονίες, είναι μερικά από αυτά. Κι όμως, από αυτά τα μονοπάτια, τα στρωμένα με τα άψυχα κορμιά των πρωτοπόρων, Ευρωπαίων οραματιστών, αναδείχθηκαν έννοιες όπως η ισονομία, η ισοπολιτεία, η ελευθερία του λόγου, η αποδοχή της διαφορετικότητας, η ανεξιθρησκία, η ισότητα των δύο φύλων, τα εργασιακά δικαιώματα, η κοινωνική δικαιοσύνη. Φαίνεται πως αυτές οι έννοιες δε σημαίνουν πλέον τίποτα για τους σύγχρονους, κακομαθημένους, κλασαυχενιζόμενους, Ευρωπαίους πολιτικούς. Πολιτικοί σκιές, χωρίς θυμικό, χωρίς πνευματική καλλιέργεια, χωρίς φαντασία. Ανόητα μικρά ανδράποδα, βουτηγμένα στην κενοδοξία, τη φαιδρότητα και τη διαφθορά. Άβουλες μαριονέτες παραδομένες στα χέρια των αγορών και των χρηματοπιστωτικών απόπατων. Άνθρωποι, ή μάλλον, υπάνθρωποι, που σφίγγουν το χέρι των αποβρασμάτων της ανθρωπότητας, όταν αυτό υπαγορεύει η ηθική της διπλωματίας, και εξαπολύουν μύδρους προς τους ίδιους ανθρώπους, όταν αυτό υπαγορεύει η ηθική της υποκρισίας.
Η Ευρώπη καταρρέει. Ο ωφελιμισμός, ο ατομικισμός, η ματαιοδοξία, ο άκρατος καταναλωτισμός, η υλιστική ηδυπάθεια, η ακηδία, ο κομφορμισμός, ο ανώφελος ανταγωνισμός και η βολή είναι οι αξίες που επιβάλουν τα μοντέρνα εγχειρίδια του δυτικού κόσμου. Συντάγματα κουρελόχαρτα, που ερμηνεύονται κατά το δοκούν, από διαπρεπείς συνταγματολόγους. Διεθνείς συνθήκες που ο μόνος ρόλος που διαδραματίζουν είναι αυτός του ταξιθέτη στις παραστάσεις φαρσοκωμωδίας στις οποίες παραμένουμε σιωπηλοί και απαθείς παρατηρητές. Πολίτες αποχαυνωμένοι, μεθυσμένοι από αριθμούς και οικονομικούς όρους. Spread, CDS, δημοσιονομικά ελλείμματα και χρέη, ορίζουν τη ζωή τους. Οι πραγματικές τους ανάγκες έχουν εκτοπιστεί και υποκατασταθεί από ολοένα αυξανόμενες ανούσιες επιθυμίες. Φόροι, περικοπές, κατάλυση εργασιακών και συνταγματικών δικαιωμάτων, συνθέτουν το σύγχρονο σκηνικό. Η ιστορία εκδικείται.
Ώρες, ώρες αναρωτιέμαι αν στην ανάγκη μου να μείνω προσηλωμένος στην ιδέα της ενωμένης Ευρώπης, δικαιούμαι να αποκρύπτω από τον εαυτό μου την αλήθεια. Άλλωστε, και ιστορικά αν διερευνήσει κανείς το θέμα, θα διαπιστώσει ότι η ένωση της Ευρώπης συνελήφθη ως σκέψη για πρώτη φορά στις απαρχές του ψυχρού πολέμου υποδαυλιζόμενη από τις ίδιες τις Η.Π.Α. , σε μια ανάγκη εξορκισμού των φοβικών συμπλεγμάτων του φιλελεύθερου καπιταλισμού απέναντι στον κομμουνισμό, αλλά και τον ακραίο εθνικισμό. Η ίδια η Γαλλία, υπό το κράτος τρόμου, καθώς είχε υποστεί συντριπτική ήττα από τη Γερμανική μηχανή κατά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, μετά τη λήξη του αποφάσισε να διαπλέξει σε τέτοιο βαθμό τα συμφέροντα της με αυτά της δυτικής Γερμανίας, ώστε μια σύγκρουση των δύο πρώην εχθρών να είναι στο μέλλον αδύνατη. Έτσι δημιουργήθηκε για πρώτη φορά το 1951 η Ευρωπαϊκή κοινοπραξία άνθρακος και χάλυβος, που περιλάμβανε αρχικά μόνο τις δύο χώρες, για να μετονομαστεί μερικά χρόνια αργότερα (1957) σε Ευρωπαϊκή οικονομική κοινότητα, με την είσοδο άλλων 4 κρατών (Ιταλία, Ολλανδία, Λουξεμβούργο, Βέλγιο). Ουσιαστικά η Ευρωπαϊκή ένωση εξαρχής στηρίχθηκε σε σαθρά θεμέλια, αφού προέκυψε από φόβο και όχι από ένα κοινό όραμα. Παρόλα αυτά, είχα την πεποίθηση και την ελπίδα ότι αυτό ίσως θα μπορούσε να αναζητηθεί στην πορεία. Πλέον είμαι σχεδόν σίγουρος ότι με αυτές τις πολιτικές ηγεσίες, αλλά και την ανωριμότητα και έλλειψη κουλτούρας των Ευρωπαίων πολιτών, η Ευρώπη οδηγείται σε κατακερματισμό και πλήρη κατάρρευση, με χαοτικές οικονομικοκοινωνικές συνέπειες. Αλλά ακόμα και αν η Ένωση επιβιώσει από τη λαίλαπα που έρχεται κατά πάνω της με δρασκελιές, δεν είμαι σίγουρος πια ότι θέλω να συμμετέχω σε έναν οργανισμό που έχει ως κανόνες ορθής λειτουργίας τον καταναλωτισμό, τον ατομικισμό και το συνειδησιακό ακρωτηριασμό.
Κλείνοντας, θα ήθελα να απευθύνω έκκληση στον πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας και όσους Έλληνες και Ελληνίδες βουλευτές διατηρούν ψήγματα αξιοπρέπειας και ανδρειοσύνης, να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και της ιστορικής τους ευθύνης. Στο όνομα της διάσωσης της χώρας είναι ανεπίτρεπτο να καταλύονται οι πανανθρώπινες αξίες και η ηθική. Πάνω από την οικονομική πτώχευση ενός κράτους είναι η αξιοπρέπεια και οι δημοκρατικές αρχές. Η πλήρης δυσαρμονία μεταξύ λαϊκής και πολιτικής βούλησης επιβάλει άμεσα τη διεξαγωγή εκλογών προτού τελεστούν ιστορικά εγκλήματα. Ως Έλληνας δημοκρατικός πολίτης, και έχοντας απόλυτη επίγνωση όλων των συνεπειών που θα μπορούσε να έχει μια πιθανή εμπλοκή στις διαπραγματεύσεις με τους πιστωτές, εταίρους μας, δηλώνω υπεύθυνα ότι δεν αναγνωρίζω ως νόμιμη αντιπρόσωπο μου την παρούσα κυβέρνηση Γεωργίου Α. Παπανδρέου και ως εκ τούτου της αφαιρώ κάθε δικαίωμα να προβαίνει σε οποιαδήποτε ενέργεια στο όνομα του συμφέροντος μου.
Πηγή :http://aplous.blogspot.com/
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχολιάστε ότι διαβάζετε και βοηθήστε το κουνάβι να μάθει περισσότερα για το τι προτιμάτε να διαβάζετε!