Βλέπετε στους Μεσογειακούς Αγώνες φιλοξενούνται επιπλέον το καράτε, το γκολφ και το θαλάσσιο σκι. Μεσογειακοί Αγώνες λοιπόν στην Τυνησία όπου οι διοργανωτές, τηρουμένων των δυνατοτήτων τους, υπερέβαλαν εαυτούς για την πετυχημένη διεξαγωγή τους.
Άρτιο αθλητικό χωριό, ικανοποιητικές εγκαταστάσεις και μεγάλη προσπάθεια των εθελοντών για τη φιλοξενία όλων μας. Και τη λύση κάθε προβλήματος βέβαια, από πληροφορίες μέχρι ερωτήσεις – απαντήσεις για τον τρόπο ζωής στη χώρα.
Μετά από ένα πρωινό γύρο σε διάφορες αθλητικές εγκαταστάσεις και δύο κομμάτια πίτσα –το φαγητό στο εστιατόριο δεν πολυτρωγόταν- κάθισα στο σαλονάκι ενός από τα διαμερίσματα της ελληνικής αποστολής και έπαιζα με τα κανάλια της τηλεόρασης.
Θυμάμαι ότι χάζευα ένα παιχνίδι χαντμπολ μεταξύ δύο αραβικών χωρών όταν με πλησίασε ένα από τα μέλη της ελληνικής αποστολής για να με πληροφορήσει θορυβημένος « είδες τι έγινε, έπεσε αεροπλάνο στις ΗΠΑ…».
Η τηλεόραση στο Αθλητικό Χωριό ήταν εσωτερικού κυκλώματος, μετέδιδε εικόνα από τις αθλητικές εγκαταστάσεις και δύο – τρία ξένα δορυφορικά κανάλια. Ένα από αυτά ήταν η δορυφορική ΕΡΤ οπότε γύρισα σε αυτό το κανάλι.
Δεν πέρασαν 4-5 δευτερόλεπτα όταν άκουσα τον δημοσιογράφο που μετέδιδε τις ειδήσεις να αναφωνεί και εγώ να βλέπω ένα δεύτερο αεροπλάνο να πέφτει στον δεύτερο από τους Δίδυμους Πύργους. Το θέαμα ήταν ανατριχιαστικό, απίστευτο.
Μισή ώρα αργότερα αποφάσισα να λειτουργήσω ως δημοσιογράφος όχι για αθλητικά θέματα αλλά για πολιτικά. Βγήκα από το κτίριο και άρχισα να συζητώ με τους εθελοντές της διοργάνωσης, που στην ολότητα τους ήταν φοιτητές και φοιτήτριες αλλά και με άνδρες της ασφάλειας του Αθλητικού Χωριού και των Μεσογειακών αποστολών.
Αν θυμάμαι σήμερα καλά, πρέπει να μίλησα περίπου με 20 άτομα. Άνδρες και γυναίκες. Σε μια αραβική χώρα, με μουσουλμάνους κατά βάση κατοίκους, βρέθηκαν μόλις δύο που απάντησαν «ότι σπείρεις θα θερίσεις».
Η μία ήταν φοιτήτρια ντυμένη με παραδοσιακή μαντίλα και ρούχα που κάλυπταν όλο το κορμί της και ο δεύτερος χαμηλόβαθμος αξιωματικός της αστυνομίας. Όλοι οι υπόλοιποι έμοιαζαν θλιμμένοι και κατά την άποψη μου σοκαρισμένοι από τα γεγονότα.
Όλοι τους μιλούσαν για αθώα θύματα, για τρομοκρατία, για δολοφονία και για μια αντίθεση τους απέναντι στη δράση της Αλ Κάιντα. Στο Αθλητικό Χωριό υπήρχε μια μικρή πλατεία όπου τα βράδια συγκεντρώνονταν αθλητές, προπονητές, παράγοντες και πού και πού κάπνιζαν και κανένα ναργιλέ.
Η ατμόσφαιρα ήταν παγωμένη και το χτύπημα στους Δίδυμους Πύργους κύριο θέαμα συζήτησης. Εκείνο το βράδυ δεν έπαιζε μουσική, ούτε live, ούτε σε κασετόφωνο. Μόνο κουβέντα. Μέχρι το πρωί.
Πηγή: Goal
Άρτιο αθλητικό χωριό, ικανοποιητικές εγκαταστάσεις και μεγάλη προσπάθεια των εθελοντών για τη φιλοξενία όλων μας. Και τη λύση κάθε προβλήματος βέβαια, από πληροφορίες μέχρι ερωτήσεις – απαντήσεις για τον τρόπο ζωής στη χώρα.
Μετά από ένα πρωινό γύρο σε διάφορες αθλητικές εγκαταστάσεις και δύο κομμάτια πίτσα –το φαγητό στο εστιατόριο δεν πολυτρωγόταν- κάθισα στο σαλονάκι ενός από τα διαμερίσματα της ελληνικής αποστολής και έπαιζα με τα κανάλια της τηλεόρασης.
Θυμάμαι ότι χάζευα ένα παιχνίδι χαντμπολ μεταξύ δύο αραβικών χωρών όταν με πλησίασε ένα από τα μέλη της ελληνικής αποστολής για να με πληροφορήσει θορυβημένος « είδες τι έγινε, έπεσε αεροπλάνο στις ΗΠΑ…».
Η τηλεόραση στο Αθλητικό Χωριό ήταν εσωτερικού κυκλώματος, μετέδιδε εικόνα από τις αθλητικές εγκαταστάσεις και δύο – τρία ξένα δορυφορικά κανάλια. Ένα από αυτά ήταν η δορυφορική ΕΡΤ οπότε γύρισα σε αυτό το κανάλι.
Δεν πέρασαν 4-5 δευτερόλεπτα όταν άκουσα τον δημοσιογράφο που μετέδιδε τις ειδήσεις να αναφωνεί και εγώ να βλέπω ένα δεύτερο αεροπλάνο να πέφτει στον δεύτερο από τους Δίδυμους Πύργους. Το θέαμα ήταν ανατριχιαστικό, απίστευτο.
Μισή ώρα αργότερα αποφάσισα να λειτουργήσω ως δημοσιογράφος όχι για αθλητικά θέματα αλλά για πολιτικά. Βγήκα από το κτίριο και άρχισα να συζητώ με τους εθελοντές της διοργάνωσης, που στην ολότητα τους ήταν φοιτητές και φοιτήτριες αλλά και με άνδρες της ασφάλειας του Αθλητικού Χωριού και των Μεσογειακών αποστολών.
Αν θυμάμαι σήμερα καλά, πρέπει να μίλησα περίπου με 20 άτομα. Άνδρες και γυναίκες. Σε μια αραβική χώρα, με μουσουλμάνους κατά βάση κατοίκους, βρέθηκαν μόλις δύο που απάντησαν «ότι σπείρεις θα θερίσεις».
Η μία ήταν φοιτήτρια ντυμένη με παραδοσιακή μαντίλα και ρούχα που κάλυπταν όλο το κορμί της και ο δεύτερος χαμηλόβαθμος αξιωματικός της αστυνομίας. Όλοι οι υπόλοιποι έμοιαζαν θλιμμένοι και κατά την άποψη μου σοκαρισμένοι από τα γεγονότα.
Όλοι τους μιλούσαν για αθώα θύματα, για τρομοκρατία, για δολοφονία και για μια αντίθεση τους απέναντι στη δράση της Αλ Κάιντα. Στο Αθλητικό Χωριό υπήρχε μια μικρή πλατεία όπου τα βράδια συγκεντρώνονταν αθλητές, προπονητές, παράγοντες και πού και πού κάπνιζαν και κανένα ναργιλέ.
Η ατμόσφαιρα ήταν παγωμένη και το χτύπημα στους Δίδυμους Πύργους κύριο θέαμα συζήτησης. Εκείνο το βράδυ δεν έπαιζε μουσική, ούτε live, ούτε σε κασετόφωνο. Μόνο κουβέντα. Μέχρι το πρωί.
Πηγή: Goal
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχολιάστε ότι διαβάζετε και βοηθήστε το κουνάβι να μάθει περισσότερα για το τι προτιμάτε να διαβάζετε!