Δέκα παρανοϊκοί νόμοι

Διαβάστε δέκα παρανοϊκούς νόμους...
Ο φόρος της γενειάδας

Ο τσάρος Πέτρος ο Μέγας της Ρωσίας, από κάποιους θεωρείται ριζοσπάστης και από άλλους απολύτως παλαβός...

Κάτι νόμοι σαν αυτόν όμως τείνουν να τον κατατάξουν στην δεύτερη κατηγορία. Όχι μόνο φορολόγησε αυτούς που έφεραν γένια αλλά απαιτούσε να φέρουν και παράσημα με τα οποία παραδέχονταν ότι οι γενειάδες τους ήταν γελοίες.



Δηλώστε τα χρήματα από την διακίνηση ναρκωτικών



Αν φαίνεται ακατόρθωτο για μια κυβέρνηση να πείσει τους πολίτες να δηλώνουν όλα τα εισοδήματα τους στην εφορία, φανταστείτε πόσο τρελό είναι να τους λέει να δηλώσουν τα χρήματα που κέρδισαν από διακίνηση ναρκωτικών. Κι όμως, οι οδηγίες για την συμπλήρωση της φορολογικής δήλωσης από την Αμερικανική IRS (Internal Revenue Service)επιμένουν ότι «παράνομο εισόδημα, όπως χρήματα από την διακίνηση παράνομων ναρκωτικών, πρέπει να συμπεριλαμβάνεται στην φόρμα δήλωσης εισοδήματος 1040, γραμμή 21″ !!!.



Φόρος απελευθέρωσης σκλάβου



Στην Αρχαία Ρώμη θεσπίστηκε ένας φόρος γνωστός ώς φόρος απελευθέρωσης, ο οποίος ουσιαστικά απαιτούσε χρήματα από κάποιον που δεν ήταν πια σκλάβος. Σε μερικές περιπτώσεις επιβαλλόταν στους ιδιοκτήτες που αποφάσιζαν να απελευθερώσουν κάποιον αλλά τις περισσότερες φορές το χρέος έπεφτε στον πρώην σκλάβο που έπρεπε να παραδώσει το 10% της τιμής που είχε σαν σκλάβος στην Ρώμη.



Φόρος διαφωνίας με τον βασιλιά



Ο Oliver Cromwell (που δεν θεωρείται φυσικά πραγματικός βασιλιάς), θέσπισε αυτόν τον φόρο το 1655 για τους ευγενείς που εξακολουθούσαν να υπάρχουν στην Αγγλία αφότου ανέλαβε την εξουσία. Ο Cromwell χρησιμοποίησε μερικά από τα χρήματα που εισέπραττε για να χρηματοδοτήσει την πολιτοφυλακή που πολεμούσε εναντίον των άλλων ευγενών.



Ο φόρος ύπαρξης



Στην Αγγλία του 14ου αιώνα, θεσπίστηκαν αρκετοί φόροι της κατηγορίας poll taxes (φόροι που πρέπει να πληρώσουν όλοι οι ενήλικες ανεξαρτήτως εισοδήματος), με κορυφαίο τον φόρο που έπρεπε να πληρώσει κάποιος επειδή απλά και μόνο ζούσε. Κάποιες διαμαρτηρίες ξέσπασαν, κάποιοι χωρικοί επαναστάτησαν και έτσι ξεκίνησε η ιδιαιτέρως καταστροφική «εξέγερση των χωρικών».



Ο φόρος του βραβείου Νόμπελ



Οι χρηματικές απολαβές από ένα βραβείο Νόμπελ φορολογούνται από την Αμερικανική IRS. Αυτό θα λέγαμε ότι ακούγεται λίγο παράδοξο, μιας και σύμφωνα με τα λόγια του Alfred Nobel, το βραβείο απονέμεται σε αυτούς που «έχουν προσφέρει το μέγιστο όφελος στο ανθρώπινο γένος». Ωστόσο εκτός από τους Νομπελίστες, φορολογεί και τους κατόχους βραβείων Πούλιτζερ καθώς και άλλων χρηματικών επάθλων εκτός και αν δωρίσουν το βραβείο σε φιλανθρωπικό οργανισμό ή στην κυβέρνηση.



Ο φόρος των μεταναστών



Οι φόροι σε ξένους και μετανάστες δεν είναι καθόλου ασυνήθιστοι ακόμη και στον 20ο αιώνα. Ο Καναδάς ξεκίνησε να φορολογεί τους Κινέζους μετανάστες το 1885 και σταμάτησε το 1923. Ο τερματισμός του φόρου αυτού δεν οφείλεται στην ξαφνική αλλαγή συναισθημάτων απέναντι στους μετανάστες αλλά στην ολοκληρωτική απαγόρευση της εισόδου Κινέζων μεταναστών στην χώρα.



Ο φόρος του τζακιού



Όταν ένας μονάρχης ξεμένει από χρήματα και έχει ήδη φορολογήσει την ακίνητη περιουσία, τότε το μόνο που του απομένει είναι να φορολογήσει τυχαία τμήματα κατασκευών.

Το πρόβλημα με τον φόρο που επιβλήθηκε στην Αγγλία του 1660, ήταν ότι έπληττε κυρίως τις κατώτερες τάξεις (όπως γίνεται συνήθως, κάτι που οδήγησε αρκετούς να κρύβουν τις καμινάδες τους. Αυτό συνεχίστηκε μέχρι το 1684, όταν ξέσπασε πυρκαγιά που κατέστρεψε 20 σπίτια και σκότωσε 4 άτομα και η οποία οφειλόταν στις προσπάθειες ενός φούρναρη να κάνει χρήση της καμινάδας ενός γειτονικού σπιτιού.



Ο φόρος με την ονομασία Danegeld



Η ιστορία είναι γεμάτη με δυσβάσταχτους φόρους που πλήρωναν κάποιες χώρες σε άλλες ώς συνέπεια της ήττας τους στο πεδίο της μάχης. Έναν τέτοιο φόρο αναγκάστηκαν να πληρώνουν οι Σάξονες στους Δανούς που είχε την ονομασία Danegeld, δηλαδή φόρος του να μην σκοτώθηκαν από τους Δανούς. Το εξευτελιστικό προνόμιο του να είναι ο πρώτος που πλήρωσε τον φόρο αυτό, είχε ο βασιλιάς Etheired «ο απροετοίμαστος».



Ο φόρος του αλατιού



Όσο απίθανο και άν φαίνεται, το να φορολογήσει κάποιος το αλάτι είναι μια από τις πιο προβληματικές και απερίσκεπτες ιδέες στην ιστορία.



Η φορολογία στο αλάτι είναι μερικώς υπεύθυνη για την πτώση της Κινέζικης αυτοκρατορίας, ο Γαλλικός φόρος αλατιού (γνωστός ώς gabelle) συνεισέφερε στην Γαλλική επανάσταση και ο Γκάντι πήρε μέρος σε μια διαμαρτυρία εναντίον ενός τέτοιου φόρου το 1930, θέτοντας τα θεμέλια για ένα κίνημα ανεξαρτητοποίησης της Ινδίας από την Αγγλική κατοχή.

ipanic.gr