"Είμαστε όλοι ανεπιθύμητοι*..."

Οι τοίχοι στα γεγονότα του Μάη το 1968 στη Γαλλία, γέμιζαν συνθήματα για την ελευθερία, την φαντασία στην εξουσία και την απελευθέρωση της συνείδησης. Σήμερα, παγκόσμια μέρα ελευθερίας του τύπου (η ειρωνεία των αστικών κυβερνήσεων, είναι ότι διαφημίζουν πολύ τις ελευθερίες τους),
 όλα αυτά τα συνθήματα, μοιάζουν πιο επίκαιρα από ποτέ...
Μιλάμε πολύ, γράφουμε πολύ και αναπαράγουμε ειδήσεις με τρομακτική ταχύτητα. Ωστόσο νομίζεις πως είμαστε ελεύθεροι να λέμε πραγματικά αυτό που πιστεύουμε; Οι περισσότεροι από μας δεν είμαστε δημοσιογράφοι. Λυπάμαι που ενώ θεωρητικά είμαστε ελεύθεροι στοχαστές, στην Ελλάδα, η πιο γνωστή φράση που ξέρουμε για τους ανθρώπους του τύπου, είναι το"αλήτες,ρουφιάνοι, δημοσιογράφοι...". Αυτό μάλλον σημαίνει πως δεν ξέρουμε την αλήθεια. Απλά δεχόμαστε αυτά που αναπαράγουν τα κανάλια, τα περισσότερα εκ των οποίων, εξυπηρετούν οικονομικά συμφέροντα κυβερνήσεων. Και ύστερα, ήρθαν τα blogs. Μεγάλη υπόθεση. Είδαμε την είδηση διαφορετικά, ακούσαμε την άλλη φωνή της πραγματικότητας, αλλά το όνειρο κράτησε λίγο. Οι νέες ρυθμίσεις για το internet, που προωθούνται από την κυβέρνηση Παπανδρέου, οδηγούν στην οριστική κατάργηση της ελευθεροτυπίας. Και ήρθε ο καιρός να κάνουμε μια προσπάθεια για να μην χάσουμε το δικαίωμα μας. Στο να λέμε τόσο την γνώμη μας, όσο και να επιλέγουμε να σιωπήσουμε. Γιατί η μεγαλύτερη ελευθερία από όλες, είναι το δικαίωμα στη σιωπή. Και αυτό το δικαίωμα σύντομα θα το απωλέσουμε...

*ο τίτλος, είναι διάσημο σύνθημα του γαλλικού Μάη