«Τα Ταφία του Θωμά» αναβίωσαν σε κλίμα συγκίνησης στη Νέα Καρβάλη

Ένα έθιμο που διατηρούν οι Ελληνοπόντιοι της πρώην Σοβιετικής Ένωσης
Το έθιμο έχει ως αφετηρία την απαγόρευση από τους Οθωμανούς στους Πόντιους Χριστιανούς... της Προποντίδας να πηγαίνουν ακόμη και στα νεκροταφεία. Εκείνοι ζήτησαν μια μέρα για να επισκέπτονται τους νεκρούς τους και τους εδόθη η Κυριακή του Θωμά.

«Την Ημέρα Μνήμης των Νεκρών» ή «Τα Ταφία του Θωμά» όπως λέγεται στην ποντιακή διάλεκτο, γιόρτασαν για άλλη μια χρονιά οι ομογενείς Πόντιοι από την πρώην Σοβιετική Ένωση που μένουν στην περιοχή μας. Με τον τρόπο αυτό τήρησαν ένα έθιμο που έφεραν τόσο από τις Χαμένες Πατρίδες, όσο και από τους τόπους που πήγαν πριν έρθουν στην Ελλάδα. Κυριακή του Θωμά μετά την θεία λειτουργία, επισκέφτηκαν ομαδικά τα νεκροταφεία όπου έχουν θάψει τους νεκρούς τους και «συνέφαγαν μαζί τους» όπως χαρακτηριστικά μας είπαν. Εμείς τους συναντήσαμε στη Νέα Καρβάλη. Μαζεμένοι κατά οικογένειες, βρήκαν την ευκαιρία να βρεθούν όλοι μαζί και να ανταλλάξουν συν τοις άλλοις ευχές για το Πάσχα.

«Είναι ένα πολύ παλιό έθιμο, είπε ο πρόεδρος του συλλόγου Ποντίων από την πρώην Σοβιετική Ένωση «Η Ποντιακή Φλόγα» Γιάννης Ασλανίδης. Όταν στην Πατρίδα και μετά την Άλωση της Κωνσταντινούπολης απαγόρεψαν στους Πόντιους Χριστιανούς της Προποντίδας να πηγαίνουν ακόμη και στα νεκροταφεία, οι πρόγονοί μας ζήτησαν έστω και μια μέρα να μπορούν να επισκέπτονται τους νεκρούς τους. Πράγματι τους εδόθη μια μέρα κι αυτοί διάλεξαν την Κυριακή του Θωμά. Μ' αυτή την κίνηση επιβεβαιώνεται η Ανάσταση του Κυρίου. Από τότε και μέχρι σήμερα τηρούμε αυτό το έθιμο, το οποίο τηρούσαμε και στην πρώην Σοβιετική Ένωση. Μάλιστα αναγκάσαμε και τους Σοβιετικούς να γιορτάζουν μαζί μας, παρά την απαγόρευση που υπήρχε, αφού έλεγαν πως το έθιμο δεν ήταν κομουνιστικό».

Τι δεν είχαν τα τραπεζάκια που στήθηκαν. Πολλές ποντιακές λιχουδιές και πίτες, φαγητά φερμένα από πάππου προς πάππο και όλα αυτά συνοδευόμενα φυσικά με κρασί και τσίπουρο. Πασχαλινά αυγά τοποθετήθηκαν και στους τάφους για τους νεκρούς συγγενείς. Και δεν άκουγες κλάματα, αλλά γέλια και τραγούδια, αφού η μέρα αυτή συμβολίζει την Ανάσταση κι όχι το πένθος. Συμβολίζει την συνέχιση της ζωής μετά τον θάνατο. Η ποντιακή λύρα κελαηδούσε θαρρείς πάνω από τους τάφους, δίνοντας τον δικό της τόνο. Από το 1991 κάθε χρόνο τηρούν αυτό το έθιμο, όπως μας διαβεβαίωσε ο κ. Ασλανίδης.

Μαζί με τους μεγαλύτερους και πολλοί νέοι και παιδιά, πράγμα που μας έκανε εντύπωση: «Φροντίζουμε να μεταδίδουμε τα έθιμά μας στα παιδιά μας, μας είπαν. Να μάθουν να σέβονται τους νεκρούς της οικογένειάς τους, αλλά και τους μεγαλύτερους. Και μέχρι στιγμής νομίζουμε πως τα καταφέρνουμε».

http://tro-ma-ktiko.blogspot.com/2011/05/blog-post_1900.html