Οι κακοί του αρχαίου κόσμου

Η Ιστορία συχνά επαναλαμβάνεται, ιδιαίτερα όταν είναι να φέρει δεινά στην οικουμένη.

Και βέβαια είναι υπερπλήρης από φοβερά και τρομερά γεγονότα και αδίστακτους ανθρώπους που αφέθηκαν να τους κυριεύσει το κακό.

Φαίνεται λοιπόν πως η μοχθηρία βαδίζει με την ανθρωπότητα χέρι-χέρι, αφού ήδη από την αρχαιότητα ιστορικές φιγούρες αιματοκύλησαν τον κόσμο, ο καθένας για τους λόγους του. 

Ας δούμε λοιπόν μερικούς μόνο -αλίμονο!- από τους σφαγείς των λαών, που στην πλειονότητα των περιπτώσεων έμειναν στην Ιστορία ακριβώς λόγω αυτού...


Αυτοκράτειρα Γου


Η Γου Τζετιάν ανέβηκε στον θρόνο της Κίνας και παρέμεινε εκεί από τον Οκτώβριο του 690 μέχρι τον Φεβρουάριο του 705, την ώρα που είναι η μόνη γυναίκα στην κινεζική ηγεμονική ιστορία που κυβέρνησε μόνη. Ήταν αδίστακτη, σαδίστρια και σεξουαλικά ακόλαστη, που το μόνο που έφερε στη χώρα της ήταν χάος και πάλι χάος. Οι βασανισμοί και οι εκτελέσεις ήταν στην καθημερινή της ατζέντα, με το χόμπι της να είναι να εξαναγκάζει αβοήθητους ανθρώπους στην αυτοκτονία. Όλοι οι εσωτερικοί αντίπαλοί της εξορίστηκαν ή δολοφονήθηκαν, ενώ ούτε τα μέλη της οικογένειάς της γλίτωσαν από την οργή της, φτάνοντας μάλιστα μέχρι στο σημείο να εκτελέσει ακόμα και τη νεογέννητη κόρη της. Οι γιοι της τη γλίτωσαν με ισόβια εξορία, εκτός από έναν που διατάχθηκε από την ίδια να αυτοκτονήσει. Ο φόρος αίματος που διεκδίκησε η αδίστακτη Γου ανέρχεται σε χιλιάδες ζωές, με ανθρώπους να δηλητηριάζονται, στραγγαλίζονται, ακρωτηριάζονται, ακόμα και να καίγονται ζωντανοί. Πέθανε τον Δεκέμβριο του 705 σε ηλικία 81 ετών...

Τσιν Σι Χουάνγκ 



Ο πρώτος αυτοκράτορας της Κίνας (221-210 π.Χ.) χαρακτηριζόταν παρανοϊκός, βάρβαρος, απάνθρωπος και αιμοβόρος, κι αυτό γιατί κατέσφαξε τον λαό του. Στον πρώτο χρόνο της ηγεμονίας του, περισσότερες από 120.000 οικογένειες εξωθήθηκαν σε αναγκαστική μετεγκατάσταση, την ώρα που έκαψε το σύνολο σχεδόν των γραπτών μνημείων της χώρας, αποκεφαλίζοντας εκατοντάδες λόγιους και ανθρώπους των γραμμάτων. Βύθισε την Κίνα στη φτώχεια, αυξάνοντας δυσανάλογα τους φόρους των αγροτών, την ώρα που επιστράτευε χιλιάδες ανθρώπους για να κατασκευάσει τα ματαιόδοξα έργα του, η πλειονότητα των οποίων πέθαινε από την εξαντλητική εργασία, την πείνα ή την οργή του Χουάνγκ. Το μόνο που φαινόταν να νοιάζει τον αυτοκράτορα ήταν η αθανασία του, κι όταν το επιστημονικό του προσωπικό απέτυχε να του δώσει την αιώνια ζωή που τόσο αποζητούσε, θα έθαβε και τους 480 από αυτούς ζωντανούς. Ακόμα και στον θάνατο δεν ησύχασε, παραγγέλλοντας το θρυλικό υπόγειο μαυσωλείο του, που χρειάστηκε 700.000 εργάτες για να χτιστεί, με τους περισσότερους να πεθαίνουν στη διαδικασία. Ο Χουάνγκ πέθανε τον Σεπτέμβριο του 210 π.Χ., με τις εκτιμήσεις να κάνουν λόγο για 1 εκατομμύριο φόρο σε ανθρώπινες ζωές...

Γκοντφρουά ντε Μπουιγιόν



Ο φράγκος ιππότης ήταν ο ηγέτης της Πρώτης Σταυροφορίας, που ως γνωστόν άφησε στο πέρασμά της δεκάδες χιλιάδες νεκρούς, ο οποίος έβαλε σκοπό να εκδικηθεί το αίμα του Ιησού αιματοκυλώντας τους Αγίους Τόπους. Το 1099, αυτός και ο στρατός του έφτασαν στην Ιερουσαλήμ, σκοτώνοντας όσους δεν εγκατέλειψαν την πόλη και γκρεμίζοντας μνημεία πολιτισμών. Κανείς δεν ξέφυγε από τη μανία του, στρατιώτες και πολίτες, κι όταν τους έσφαξε όλους, διέταξε τον στρατό του να κυνηγήσει και όσους είχαν διαφύγει. Σωροί χεριών, ποδιών και κεφαλιών διασκορπίστηκαν στην Ιερουσαλήμ, με τον στρατιωτικό διοικητή να περιδιαβαίνει ξυπόλητος και ευτυχισμένος τους αιματοβαμμένους δρόμους της πόλης. Περίπου 70.000 μουσουλμάνοι σκοτώθηκαν εκεί, κι όταν ο Γκοντφρουά θα πέθαινε από πανούκλα τον Ιούλιο του 1100, ο στόχος του είχε επιτευχθεί...

Ηρώδης


Ο βασιλιάς της Ιουδαίας (37-4 π.Χ.) δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Ο σκληρόκαρδος, παρανοϊκός και αιμοδιψής βασιλιάς, που επιδόθηκε σε αδιανόητες φρικαλεότητες, είναι κυρίως γνωστός για την τάση του να θέλει να σκοτώσει τον Ιησού, αλλά και για τη σφαγή των αθώων (σφαγή των νηπίων), με τον Ηρώδη να παραγγέλλει την εξόντωση κάθε αγοριού ηλικίας 2 ετών και κάτω στη Βηθλεέμ. Σύμφωνα με τη Βίβλο, τα παιδιά που θανατώθηκαν υπολογίζονται από 10.000-150.000, οι ιστορικοί ωστόσο κάνουν λόγο για μερικές δεκάδες, μιας και η Βηθλεέμ ήταν τότε μια μικρή πόλη. Όπως κι αν έχει πάντως, ο Ηρώδης θα έδινε τη διαταγή του ανεξαρτήτως του αριθμού των θυμάτων, γεγονός που επιβεβαιώνει ο θάνατος χιλιάδων άλλων υπό τις διαταγές του: από αντιπάλους και ιερείς μέχρι και μέλη της οικογένειάς του (η γυναίκα και τα τρία παιδιά του). Ο Ηρώδης θα σκότωνε τους πάντες για να παραμείνει στην εξουσία, με την πρακτική αυτή να έχει σημαδεύσει τη ζωή του. Ακόμα και στο νεκροκρέβατό του παρήγγειλε την εκτέλεση επιφανών πολιτών της Ιουδαίας, για να συνοδευτεί η κηδεία του με εθνικό ξέσπασμα πένθους. Ευτυχώς, η εντολή του αυτή αγνοήθηκε...

Ιωάννης της Αγγλίας



Ο Ιωάννης (John) ήταν ο βασιλιάς της Αγγλίας από τον Απρίλιο του 1199 μέχρι τον Οκτώβριο του 1216. Βύθισε τη χώρα του στη φτώχεια, πυροδότησε τη σύνταξη της Μάγκνα Κάρτα και ενέπνευσε τον μύθο του Ρομπέν των Δασών. Χαρακτηριζόταν άπληστος, βίαιος, κακόβουλος, ανελέητος, σεξουαλικά ασύδοτος και αμοραλιστής. Πρόδωσε τους φίλους του, τον πατέρα του, τα αδέρφια του και τη χώρα του τελικά, αποπλάνησε τις γυναίκες και τις κόρες των οικείων αλλά και των εχθρών του (πρακτική που θα του χάριζε 12 νόθα τέκνα), εξορίζοντας για πάντα τις οικογένειές τους από το βασίλειό του. Φυλάκιζε όσους δεν συμπαθούσε και τους άφηνε να πεθάνουν από την πείνα. Λεηλάτησε τις εκκλησίες και έδιωξε από τη χώρα τους ιερείς, κήρυξε πόλεμο κατά της Γαλλίας και εναντίον των βαρώνων, παραγγέλλοντας τον βασανισμό, αποκεφαλισμό, απαγχονισμό, σφαγή και τύφλωση χιλιάδων πραγματικά ανθρώπων, προσπαθώντας να κλέψει όσο το δυνατόν περισσότερα από τον λαό του. Στα χρόνια του η Αγγλία θα έχανε το μεγαλύτερο μέρος της αυτοκρατορίας της, με τον ίδιο να αυξάνει απλώς τους φόρους στα εναπομείναντα εδάφη ως αντιστάθμισμα, με νούμερα που άγγιξαν ακόμα και το 300%, κίνηση που κατέστρεψε τις ζωές χιλιάδων υπηκόων του. Κι αν δεν πέθαινε πριν κηρύξει ολομέτωπη επίθεση κατά της Γαλλίας, η Αγγλία θα είχε πέσει σε γαλλικά χέρια: τον Οκτώβριο του 1216 ωστόσο θα έχανε τη ζωή του επειδή έφαγε πολλά ροδάκινα και ήπιε πολύ μπίρα...

Ταμερλάνος 



Ο άνθρωπος που κατέκτησε κατά τον 14ο αιώνα τη Δυτική, Κεντρική και Νότια Ασία, εγκαθιδρύοντας τη δυναστεία του, πίστευε ότι καταγόταν από τη γενιά του Τζένγκις Χαν. Ο αιμοχαρής και αδίστακτος κατακτητής θα έφερνε όλεθρο και καταστροφή σε εκατομμύρια ανθρώπους, καθώς δεν διέθετε κανενός είδους έλεος: 200.000 στρατιώτες και πολίτες που παραδόθηκαν στην Ινδία εκτελέστηκαν επιτόπου, 20.000 αποκεφαλίστηκαν στην πόλη Χαλέπι της Συρίας, 70.000 εκτελέστηκαν στην Ιφσάν, άλλες 70.000 αποκεφαλίστηκαν στο Τικρίτ και 90.000 ακόμα στη Βαγδάτη. Εξανάγκαζε τους αντιπάλους του σε φρικιαστικό θάνατο με πνιγμό, την ώρα που τεράστιοι σωροί με τα κρανία των εχθρών στήνονταν στο πεδίο της μάχης για τον Ταμερλάνο, για να τα επιθεωρεί καμαρώνοντας τις νίκες του. Αγαπημένες μέθοδοι εκτέλεσης ήταν ο αποκεφαλισμός, ο ακρωτηριασμός και το κάψιμο ζωντανών ανθρώπων. Ο Ταμερλάνος πέθανε από φυσικά αίτια τον Φεβρουάριο του 1405, όχι βέβαια προτού στερήσει τη ζωή σε 15-20 εκατομμύρια ανθρώπους...

Νέρων



Ο πέμπτος αυτοκράτορας της Ρώμης, από το 54-68 μ.Χ., θα άφηνε πίσω του ερείπια. Κυριολεκτικά. Η παρακμή της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας συνοδεύτηκε με το κάψιμο ολόκληρων πόλεων και την εκτέλεση χιλιάδων ανθρώπων, με τα μέλη της οικογένειάς του να δολοφονούνται συστηματικά από την οργή του: η πρώην γυναίκα του, η σύζυγος, η μητέρα του και πολλοί ακόμα θα έβρισκαν τραγικό θάνατο. Ο Νέρωνας δηλητηρίαζε, αποκεφάλιζε, μαχαίρωνε, έκαιγε, έβραζε, σταύρωνε και παλούκωνε όποιον του έκανε κέφι, βίαζε γυναίκες, ακρωτηρίαζε τα απόκρυφα μέρη αντρών και γυναικών και πολλές πολλές ακόμα αποτρόπαιες πράξεις. Όταν μάλιστα έκαψε την ίδια τη Ρώμη, απολάμβανε το θέαμα από τα ανάκτορά του, με την τεράστια πυρκαγιά να κατακαίει πολλούς πολίτες, να αφήνει χιλιάδες ανέστιους και ακόμα περισσότερους βουτηγμένους στη φτώχεια. Και βέβαια παρά το γεγονός ότι εκείνος είχε διατάξει το κάψιμο της πόλης, κατηγόρησε τους χριστιανούς, με εκατοντάδες πρωτοχριστιανούς να βρίσκουν μαρτυρικό χαμό ως αντίποινα. Μοιραία θεωρήθηκε ο «Αντίχριστος», αφού αποκεφάλισε ακόμα και τον απόστολο Παύλο και σταύρωσε (ανάποδα!) τον Πέτρο. Ο Νέρωνας θα αυτοκτονούσε όταν διαπίστωσε ότι έχανε την επανάσταση και η ζωή του ήταν πλέον σε κίνδυνο...

Καλιγούλας



Ο τρίτος αυτοκράτορα της Ρώμης, από το 37-41 μ.Χ., ήταν αμετροεπής, σαδιστής, πολυδάπανος και με τρομακτική έφεση στις σεξουαλικές περιπέτειες. Στους τρεις πρώτους μήνες της ηγεμονίας του τρόμου, περισσότερα από 160.000 ζώα θυσιάστηκαν προς τιμή του, καθώς πίστευε ότι ήταν θεός. Κάτω από τη διακυβέρνησή του μάλιστα οι ρωμαϊκοί νόμοι έγιναν όργανα βασανιστηρίου, με τον Καλιγούλα να θεωρεί ότι οι φυλακισμένοι έπρεπε να βρουν μαρτυρικό θάνατο. Τότε ήταν που θα ξεκινούσε να δολοφονεί με φρικιαστικούς τρόπους για την ψυχαγωγία του, με τις εκτελέσεις να διαρκούν ακόμα και μέρες ολόκληρες. Στραγγάλιζε και αποκεφάλιζε παιδιά, ξυλοκοπούσε μέχρι θανάτου αντιπάλους, ανάγκαζε οικογένειες να παραβρεθούν στις εκτελέσεις των τέκνων τους, έκοβε τις γλώσσες των εχθρών του, τάιζε τα λιοντάρια του με κρατουμένους, με τη σκληρότητά του να εξαναγκάζει τους στόχους του να αυτοκτονούν πολλές φορές παρά να αφεθούν στα αποτρόπαια βασανιστήρια που τους επιφύλασσε ο παρανοϊκός μονάρχης. Βίαζε γυναίκες, περιλαμβανομένων των τριών αδερφών του, με την αγαπημένη του πάντως μέθοδο εκτέλεσης να είναι το πριόνισμα του θύματος και την ακόμα πιο αγαπημένη του λιχουδιά να είναι το μασούλημα των όρχεων των ανθρώπων που σκότωνε. Κι όταν θα δολοφονούταν το 41 μ.Χ., οι ρωμαίοι πολίτες θα ανακουφίζονταν για λίγο, πριν έρθει ο Νέρωνας να ξανακάνει τη διαφορά στο βασίλειο του φόβου...

Αττίλας


Ο Αττίλας κυβέρνησε τους Ούνους από το 434-453, με την αυτοκρατορία του να εκτείνεται από τον Ουράλη Ποταμό μέχρι τη Γερμανία και από τη Βαλτική μέχρι τον Δούναβη. Ο αιμοσταγής και ανελέητος πολεμιστής αγαπούσε ιδιαίτερα τον πόλεμο, βάζοντας στόχο να διαλύσει τη ρωμαϊκή αυτοκρατορία, καταστρέφοντας τα πάντα στο διάβα του. Σκότωνε ακόμα και τους ρωμαίους πολίτες που τον ικέτευαν για έλεος, με την καταστρεπτική του μανία να λογίζεται από τους εχθρούς του ως τιμωρία από τους θεούς. Γι' αυτό και πήρε το παρατσούκλι «Μάστιγα του Θεού»! Για τον Αττίλα η ανθρώπινη ζωή δεν είχε νόημα, γι' αυτό και βασάνιζε και σκότωνε αδιακρίτως είτε εχθρούς είτε δικούς του, αφανίζοντας συχνά τους πληθυσμούς ολόκληρων πόλεων. Οι ρωμαϊκές πόλεις που βρέθηκαν στο πέρασμά του εξαφανίστηκαν από προσώπου γης, με τον αριθμό των θυμάτων που άφησε πίσω της η «Μάστιγα» να λογίζεται σε εκατοντάδες χιλιάδες. Κι όταν συνάντησε την αγία Ούρσουλα και θέλησε να την παντρευτεί, η άρνηση της γυναίκας να ενδώσει στις πιέσεις του δεν θα κατέληγε μόνο στον θάνατό της, αλλά και στην εκτέλεση των 11.000 συντρόφων της. Ο θρύλος τον θέλει να πίνει αίμα γυναικών, την ώρα που είναι σίγουρο ότι σκότωσε δύο από τους γιους του και τον αδερφό του...

Τζένγκις Χαν



Ο ηγέτης της μογγολικής αυτοκρατορίας, από το 1206-1227, κατάφερε να κυριεύσει το μεγαλύτερο μέρος της Κίνας και όλα τα εδάφη γύρω από την Κασπία Θάλασσα. Ήταν αδίστακτος, εξαιρετικά εκδικητικός και αιμοδιψής, αφανίζοντας πολυάριθμες πόλεις και δολοφονώντας χιλιάδες στρατιώτες, πολίτες και παιδιά. Κι όταν λέμε χιλιάδες, είναι ίσως αισιόδοξη εκτίμηση, αφού σε ένα περιστατικό μόνο σφαγίασε 700.000 ανθρώπους! Αποκεφάλιζε τους φτωχούς και βασάνιζε τους πλούσιους για να του παραδώσουν τους θησαυρούς τους, την ώρα που ο συνήθης τρόπος θανάτωσης περιλάμβανε την έγχυση λιωμένου μετάλλου (συνήθως ασήμι) στα μάτια και τα αυτιά του θύματος. Βίαζε τις γυναίκες μπροστά στις οικογένειές τους και διέλυσε τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων, ενώ αυτός ήταν που εγκαινίασε το μέτρο της χρήσης ατόμων ως ανθρώπινες ασπίδες. Και βέβαια υποδούλωσε εκατοντάδες χιλιάδες, με τα νούμερα των ανθρώπων που έχασαν τη ζωή τους από τα έργα του Τζένγκις Χαν να ξεπερνούν ακόμα και την πλέον αχαλίνωτη φαντασία: 20-60 εκατομμύρια χαμένες ζωές, με πληθυσμούς ολόκληρους να εξαφανίζονται. Σκότωσε τα 3/4 του πληθυσμού του ιρανικού οροπεδίου, που υπολογίζονταν σε 10-15 εκατομμύρια. Σκότωσε ακόμα και τον 13χρονο αδερφό του γιατί του είχε κλέψει ένα ψάρι. Πέθανε από φυσικά αίτια το 1227...


http://www.newsbeast.gr/