Γιατί είμαστε άνθρωποι και αυτό από μόνο του σημαίνει αγάπη

Ένα καινούργιο κίνημα έχει ξεκινήσει στην πόλη και σε ολόκληρη την Ελλάδα...

Την φωτογραφία την τράβηξα με το κινητό μου, καθώς έκανα την καθιερωμένη βραδινή βόλτα με το σκύλο μου, στα στενά σοκάκια μιας "άσχημης" και φτωχής γειτονιάς της Αθήνας.

Συγκινήθηκα. Γιατί είμαι άνθρωπος. Γιατί υπάρχουν άνθρωποι. Ακόμα. Κόντρα στους καιρούς τους δύσκολους που διανύουμε όπου καθημερινά οι ειδήσεις μας κατακεραυνώνουν δημιουργώντας φόβο, θυμό, θλίψη, απογοήτευση και στον πλέον αισιόδοξο.

Σχεδόν σαν να γίνεται σκόπιμα. Ίσως και να γίνεται. Βολεύει ξέρετε να δημιουργείται ένα πλήθος απαισιόδοξο, απογοητευμένο, καταθλιπτικό. Πιο εύκολα χειραγωγήσιμο, πιο εύκολα κατευθυνόμενο, πειθήνιο, άβουλο, ανισόρροπο. Διαίρει και βασίλευε, σωστά; Το οπλίζεις με απελπισία και το στρέφεις εναντίον των ομοίων του.

Δεν είδα τίποτα σπουδαίο. Δεν βρήκα κάποιο θησαυρό, ένα χαρτοφύλακα γεμάτο χρήματα ας πούμε. Το πιο σημαντικό άλλωστε αγαθό της εποχής μας.

Βρήκα μερικά τρόφιμα, σακούλιτσες, ένα βαζάκι μέλι, ζυμαρικά, ρύζι, ψωμί, καφέ, ρόφημα σοκολάτας, γιαούρτι. Ήταν δίπλα από ένα τεράστιο κάδο με σκουπίδια. Τα σκουπίδια ήταν τόσα πολλά, ξεχειλίζανε, πεσμένα στο δρόμο. Τι συμβολικό και πόσο κατάλληλο για την εποχή μας, σκέφτηκα!

Συνειρμικά το μυαλό μου πήγε σε ένα γκράφιτι που είχα διαβάσει σε ένα τοίχο της Αθήνας. "Τα σκουπίδια ξεχειλίζουν, οι αρμόδιοι ερίζουν". Δεν το πήρα μόνο κυριολεκτικά ούτε και τότε, πόσω μάλλον τώρα.

Λίγο πιο κάτω ένας παππούλης έμεινε να με χαζεύει. Ήταν με παντοφλίτσες, κοντή βερμούδα κι ένα λευκό φανελάκι αμάνικο. Τον κοίταξα για λίγο και προσπαθούσα να καταλάβω. Ντράπηκε κι μπήκε βιαστικά στην πολυκατοικία του. Εκείνη την ώρα έκανα μια ιστορία στο μυαλό μου. Αυτός ήταν ο κύριος που άφησε τα τρόφιμα. Και όταν κοιταχτήκαμε και διασταυρώθηκαν οι ψυχές μας μου ψιθύρισε: "Δεν είμαι πλούσιος παιδί μου. Χρωστάω και πληρώνω σε ένα κράτος που με μισεί και με τιμωρεί. Όμως όσο θα έχω λίγο φαί ακόμα θα προσφέρω και στους συνανθρώπους μου. Γιατί γεννήθηκα άνθρωπος και θα πεθάνω άνθρωπος. Ακόμα κι αν πεθάνω της πείνας..."

Ένας Άνθρωπος