Review: The Place Beyond the Pines (Στο Τέλος του Δρόμου)

Κριτική της ταινίας: The Place Beyond the Pines - Στο Τέλος του Δρόμου

-->

Η συνεργασία του Derek Cianfrance με τον Ryan Gosling στο "Blue Valentine" δημιούργησε ένα διαφορετικό ρομάντζο από αυτά που έχουμε συνηθίσει όντας είναι εκ προοιμίου κατεστραμμένο. Αργά αλλά βασανιστικά παρακολουθήσαμε τη διάλυσή του μέσα από ειλικρινείς καθημερινές στιγμές, ενώ παράλληλα είδαμε και όλα αυτά που οδήγησαν τους δύο πρωταγωνιστές κοντά στην αρχή με τον τελικό αποχαιρετισμό να γίνεται ακόμη πιο δύσκολος. Έχουμε πει άλλωστε ότι οι ταινίες λένε αλήθειες που πονάνε και σου πετάνε το μπαλάκι για το πόση αλήθεια αντέχεις να δεχτείς. Τρία χρόνια μετά λοιπόν Cianfrance και Gosling συνεργάζονται ξανά για το"The Place Beyond the Pines", ένα αρκετά πιο φιλόδοξο πρότζεκτ που θέλει να πει πολλά περισσότερα πράγματα μέσω της διαδικασίας της κλιμάκωσης μέσα από μια άτυπη τριλογία.

Οποιαδήποτε λεπτομέρεια δώσουμε για την πλοκή θα είναι spoiler αφού η οπτική γωνία του φιλμ αλλάζει καθώς περνάμε από τη μια ιστορία στην άλλη. Μπορούμε ωστόσο να πούμε πως όλα ξεκινούν από ένα μυστηριώδη οδηγό μοτοσυκλέτας που υποδύεται ο Gosling και που σε μια στάση σε μια μικρή πόλη ανακαλύπτει ότι ένα ειδύλλιο που είχε πριν από μερικά χρόνια οδήγησε στη γέννηση του γιου του και τώρα προσπαθεί να κάνει τα πάντα για να έρθει πιο κοντά τόσο με τη μητέρα του παιδιού του (Eva Mendes) όσο και για να προσφέρει οικονομικά στην οικογένεια. Για να το κάνει αυτό όμως βγαίνει στην εγκληματικότητα και μπλέκει τους δρόμους του με ένα φιλόδοξο νεαρό αστυνομικό (Bradley Cooper) ο οποίος προσπαθεί να αναρριχηθεί σε ένα διεφθαρμένο αστυνομικό τμήμα.

Το σημαντικό σημείο για να μπεις στο κλίμα της ταινίας και να μη σε πετάξει έξω είναι η μετάβαση από τη μια ιστορία στην άλλη. Και αυτό γιατί έρχεται λίγο απρόσμενα και οι ιστορίες είναι ξεχωριστές στον πυρήνα τους ώστε να συναντιούνται μονάχα στο επίπεδο της ατμόσφαιρας που δημιουργεί η σκηνοθεσία του Cianfrance και διαπνέει και τα 140 λεπτά του φιλμ.

Παρά το επικό δημιούργημα του σκηνοθέτη, το αποτέλεσμα δεν είναι ακριβώς το επιθυμητό. Όσο προχωράμε από τη μια ιστορία στην επόμενη αντί να προστίθενται πράγματα ξεθυμαίνουν, με το φινάλε να είναι από ένα σημείο και έπειτα προβλέψιμο και κλισέ. Αν όμως ο Cianfrance δεν πέτυχε πλήρως να φτιάξει το αριστούργημα που φανταζόταν, το κατάφερε κατά το ήμισυ. Αναφερόμαστε στην πρώτη ιστορία του Ryan Gosling ο οποίος παραδίδει την καλύτερη ερμηνεία του μετά το "Blue Valentine".

Ο Gosling δεν είναι απλά εξαιρετικός. Ηλεκτρίζει την οθόνη κάθε στιγμή. Θαρρείς πως ολόκληρη η ταινία στήθηκε ακριβώς για αυτό το story και τα επόμενα απλώς προσαρμόζονται στα μέτρα του. Είναι ένα πορτρέτο ενός ροκ σταρ στημένο πάνω στη λογική "live fast die young". Η απεγνωσμένη προσπάθεια του χαρακτήρα του να βρει ένα σκοπό και να τα δώσει όλα για αυτόν κορυφώνεται δραματικά και δημιουργεί ένα μύθο. Μέσα από neon χρώματα, λίγα λόγια και πολλά νοήματα και τη φανταστική μουσική επένδυση από τον Mike Patton, δημιουργείται η βάση του "The Place Beyond the Pines" που είναι τόσο στέρεα μην αφήνοντας ποτέ το οικοδόμημα να καταρρεύσει. Τα πάντα περιστρέφονται γύρω από τον τύπο με τα περίεργα τατουάζ και τη μοτοσυκλέτα ακόμη και όταν αυτός δεν είναι στην οθόνη.

Στη συνέχεια ο Bradley Cooper αποδεικνύει ότι το "Silver Linings Playbook" δεν ήταν τυχαίο και πως μπορούμε να περιμένουμε πολλά ακόμη μετά τη μεταμόρφωσή του, αλλά ο χαρακτήρας του δεν έχει αυτήν τη μαγικά μυστηριώδη αύρα του χαρακτήρα του Gosling. Ό,τι και αν κάνει, και κάνει πολλά, είναι καταδικασμένος να χάσει τη δόξα. Είναι πολύ "φυσιολογικός".

Το "The Place Beyond the Pines" είναι από αυτές τις ταινίες που θέλουμε να βλέπουμε συχνότερα, αλλά επειδή είμαστε αυστηροί τις θέλουμε να γίνονται καλύτερα. Το πρώτο μέρος είναι από τα καλύτερα πράγματα που έχουμε δει φέτος στον κινηματογράφο και αποδεικνύει ότι αν και ο Gosling σημειώνει επιτυχία δίπλα στον Nicolas Winding Refn, ο Cianfrance είναι αυτός που ξέρει να τον διαχειριστεί καλύτερα από κάθε άλλο σκηνοθέτη.

7/10