Monster Hunter Ultimate review

Η πρώτη μου σοβαρή επαφή με τη σειρά Monster Hunter, ήταν όταν πριν από λίγο καιρό εγκατέστησα στο σκονισμένο Wii U μου το Monster Hunter 3 Ultimate, ένα ραφιναρισμένο port του Monster Hunter Tri, που βγήκε στο Wii πριν λίγα χρόνια.

--> Και έχω την αίσθηση πως δε θα μπορούσε να είναι καλύτερη. Το Monster Hunter 3 Ultimate έρχεται σε μια εποχή που η κονσόλα της Nintendo χρειάζεται απεγνωσμένα παιχνίδια, παρέχει αυτό που κάνει τη σειρά μοναδική, το multiplayer δηλαδή, και τέλος, είναι HD, αν και με τους όποιους περιορισμούς μπορεί να έχει ένα port του Wii.

Στο Monster Hunter 3 Ultimate κάνετε αυτό ακριβώς που περιγράφει ο τίτλος: κυνηγάτε τέρατα. Μικρά, μεγάλα, μεσαία. Δράκους, αρκούδες, ψάρια, και άλλα, που δε μπορούν τόσο εύκολα να μπουν σε κάποια κατηγορία του ζωικού βασιλείου. Πάνω σε αυτόν τον άξονα κινείται το παιχνίδι. Με οποιαδήποτε ασχολία και αν καταπιαστείτε, ο απώτερος σκοπός σας είναι να καταφέρετε να ρίξετε εκείνον τον λεβιάθαν που σας έχει μια χαψιά (αναφέρομαι στη μασκότ του τίτλου, τον Legiacrus) ή εκείνο το δράκο που του φαίνεστε για προσάναμμα. Η Capcom αποφάσισε να βασιστεί τόσο πολύ στο συγκεκριμένο κίνητρο, που δεν ενσωμάτωσε καν σενάριο στο παιχνίδι! Ή μάλλον, όρισε κάποιους NPC που περιγράφουν τον κόσμο του τίτλου, γιατί υπάρχουν τα τέρατα, και μία δικαιολογία για να ασχοληθείτε εσείς μαζί τους. Συνοπτικά, στο χωριό Moga συμβαίνει ένας τοπικός σεισμός που οφείλεται στον Lagiacrus. Λόγω της φοβερότητας του λεβιάθαν, όλα τα κανάλια επικοινωνίας με το επίσημο guild των κυνηγών έχουν κοπεί και πρέπει εσείς, ο αρχάριος, να απωθήσετε το τέρας.

Προφανώς, δεν μπορείτε να ρίξετε τον Lagiacrus από την αρχή. Έτσι ξεκινά το ταξίδι σας στον κόσμο του Monster Hunter. Μέχρι να καταφέρετε να αντιμετωπίσετε... στα ίσα τον λεβιάθαν (που δεν είναι καν το τελικό boss του single-player), αντιμετωπίζετε ένα σωρό πλάσματα, προσπαθείτε να ανακαλύψετε τους δύσκολους και πολύπλοκους μηχανισμούς του παιχνιδιού και ξοδεύετε πολλές, πολλές ώρες σε farming υλικών για εκείνο το όπλο που έχει έξτρα, elemental, ζημιά πάγου ή εκείνη την πανοπλία που προστατεύει από δηλητήριο. Όλα αυτά, με τη βοήθεια των χωρικών, που σας προσφέρουν τόσο υλικά όσο και υπηρεσίες, για να σας βοηθήσουν στις αποστολές σας. Επιπλέον, βοήθεια εν μέσω των αποστολών σας παρέχουν και κάτι μυστηριώδεις μορφές, οι Shakalaka, που με τους χορούς τους και τα όπλα τους προσφέρουν ένα βολικό αντιπερισπασμό όταν πολεμάτε τα θηρία του παιχνιδιού.

Ο Lagiacrus. Δείτε τον. Δείτε τον καλά.

Κατά τις διάφορες αποστολές, ταξιδεύετε σε διάφορους τόπους. Σε ένα τροπικό δάσος, σε μια παγωμένη τούνδρα, σε μια απέραντη έρημο και αλλού. Κάθε περιοχή είναι χωρισμένη σε μικρές ζώνες, προφανές κατάλοιπο των τεχνικών περιορισμών του Wii. Η Capcom δε θέλησε να αναδιοργανώσει τις, τρόπον τινά, αρένες της σε τεράστιες, open-world περιοχές και αυτό είναι ελαφρώς απογοητευτικό. Μια τέτοια αλλαγή βέβαια θα υποχρέωνε και σε αλλαγές στο όλο οικοσύστημα των περιοχών και τη συμπεριφορά των τεράτων, που με τη σειρά του θα υποχρέωνε τους developers σε περισσότερη δουλειά και θα έκανε το MH3U ένα πολύ διαφορετικό παιχνίδι. Όπως και να'χει, έστω και αυτό το μικρό loading που υπάρχει μόλις αλλάξετε ζώνη παραμένει αναχρονιστικό. Σα να μην έφτανε αυτό, οι ζώνες, παρόλο που αποτελούν ένα σύνολο με μεγάλη ποικιλία, δεν είναι πολύ όμορφες. Είναι ουσιαστικά ό,τι θα περίμενε κανείς από ένα HD remaster, με ελάχιστες βελτιώσεις, που αφορούν κυρίως τις φωτοσκιάσεις και κάποια εφέ του περιβάλλοντος (όπως ομίχλη, ζέστη στην έρημο κλπ).

Το οικοσύστημα κάθε περιοχής παίζει αφάνταστα σημαντικό ρόλο. Δεν είναι οργανικό βέβαια, και σε κάθε αποστολή έχει ένα συγκεκριμένο πλήθος ζώων και φυτών (ακόμα και αν παίζετε την ίδια αποστολή, ξανά και ξανά), αλλά η εξερεύνησή του και η εξοικείωση μαζί του είναι απαραίτητες. Σε κάθε ζώνη μπορείτε να ασχοληθείτε με ένα σωρό από δραστηριότητες που αφορούν κυρίως τη συλλογή πρώτων υλών που σας χρησιμεύουν στο crafting. Βότανα, μανιτάρια, έντομα και διάφορα άλλα είναι διαθέσιμα στις ζώνες, και σε κάθε μία βρίσκετε διαφορετικά υλικά. Επιπλέον, κάθε περιοχή φιλοξενεί και μια ποικιλία από μικρά τέρατα, όχι ιδιαίτερα επικίνδυνα, που επίσης μπορούν να παρέχουν κάποιες στοιχειώδεις πρώτες ύλες.

Κάνοντας farming παρέα με τα Shakalaka.

Το crafting είναι μια καίρια διαδικασία στο παιχνίδι. Μέσω αυτού αποκτάτε νέο εξοπλισμό ή αναβαθμίζετε τον υπάρχων, κάτι που αναμενόμενα, κοστίζει λιγότερο, και φυσικά συνδυάζετε τις πρώτες ύλες που μαζέψατε στις περιοχές για να συνθέσετε πιο προχωρημένα αντικείμενα που χρησιμεύουν στις μάχες. Ο αριθμός των αντικειμένων που μπορείτε να δημιουργήσετε είναι πραγματικά τεράστιος, αλλά οι πρώτες ύλες περιορισμένες. Εδώ ακριβώς επεμβαίνουν οι χωρικοί, που με τις καθημερινές δουλειές τους σας βοηθούν να μαζέψετε επιπλέον υλικά, επί πληρωμή φυσικά. Οι αγρότες (που είναι γάτες) καλλιεργούν φυτείες με βάση ένα βότανο ή συλλέγουν έντομα, ενώ οι ψαράδες βγαίνουν στα ανοιχτά για να πιάσουν διάφορα σπάνια ψάρια. Η διαχείριση αυτών των επαγγελμάτων δεν είναι σύνθετη ή πολύπλοκη, μέχρι όμως να καταλάβετε απόλυτα πώς λειτουργούν χρειάζεστε λίγο χρόνο, κάτι που πάνω κάτω ισχύει για τα πάντα στο MH3U.

Αυτό πάντως που θα ρουφήξει τον περισσότερο από τον χρόνο σας άμα παίζετε Monster Hunter για πρώτη φορά, είναι σίγουρα η επιλογή όπλου. Όχι επειδή οι στρατηγικές κάθε περίπτωσης είναι σύνθετες (που είναι βέβαια, αλλά αυτό το ανακαλύπτετε αργότερα), αλλά επειδή οι επιλογές είναι 10. Και κάθε μία παρουσιάζει ένα παντελώς διαφορετικό gameplay. Υπάρχουν τα “βαριά” όπλα, όπως το σφυρί ή η λόγχη, υπάρχουν τα πιο γρήγορα, όπως οι λεπίδες και το σπαθί, και υπάρχουν το τόξο και η βαλλίστρα. Με το που δοκιμάσετε κάθε όπλο καταλαβαίνετε πάνω κάτω με ποιο θέλετε να προχωρήσετε. Αργότερα όμως, όταν τα πράγματα δυσκολέψουν, σας έρχεται η σκέψη της λάθος επιλογής και θα τα δοκιμάσετε όλα, ξανά. Όπως και να'χει, κάθε είδους όπλο προσφέρει κάποια στιγμή το είδος της elemental ζημιάς στο οποίο το επόμενο τέρας είναι αδύναμο, οπότε το μόνο που σας μένει είναι να εξακριβώσετε πώς ακριβώς σας αρέσει να παίζετε.

Και αφού βρείτε το είδος του όπλου που θα σας συντροφεύει, η ώρα της αλήθειας έφτασε. Η μάχη. Το κυνήγι. Εδώ ακριβώς είναι που το Monster Hunter λάμπει και ο λόγος που προσωπικά είμαι σίγουρος πως θα επενδύσω στο παιχνίδι τριψήφιο αριθμό ωρών. Μπαίνετε σε μια περιοχή. Βλέπετε τον Lagiacrus να ξεκουράζεται. Είστε τα δυο σας. Μήπως έπρεπε να φοράτε άλλη πανοπλία; Τα φίλτρα σας τα πήρατε; Πλέον δεν έχει σημασία. Ξέρετε ότι με την παραμικρή απροσεξία θα σας διαλύσει. Αλλά δεν σας ενδιαφέρει. Ορμάτε, τον έχετε!

Απλά σου πήρα τα αυγά, δε χρειάζονται νεύρα!

Κάπως έτσι είναι η διαδικασία της μάχης με τα τέρατα του MH3U. Αφού ξεμπλέξετε με τα αδιάφορα πλάσματα των πρώτων ωρών και εμπλακείτε σε μάχες με τα σοβαρά τέρατα, θα περάσετε απλά καταπληκτικά. Καθένα έχεις τις δικές του κινήσεις, την προσωπικότητά του. Ορμάνε, δαγκώνουν, και μερικά σας επιτίθενται με στοιχεία όπως η φωτιά ή ο ηλεκτρισμός. Πρέπει εσείς να βρείτε ποιο μέρος του πλάσματος είναι πιο επικίνδυνο και να το αποδυναμώσετε με συνεχόμενες επιθέσεις. Κόβετε ουρές που σας βαράνε αλύπητα, σπάτε κελύφη, αλλά όχι χωρίς συνέπειες. Τα τέρατα εξοργίζονται. Κοκκινίζουν τα μάτια τους και επιτίθενται συνέχεια, και αδυσώπητα. Και αν σας βρει μία επίθεση είστε απλά ξεγραμμένοι. Για να κάνει τα πράγματα ακόμα πιο σύνθετα, η Capcom απέφυγε να βάλει μπάρες ζωής στα τέρατα, οπότε μένει σε εσάς να αναγνωρίσετε πότε ένα τέρας κοντεύει να πέσει. Τότε όμως είναι που αυτά σας αποφεύγουν και πάνε να φάνε σε κάποια άλλη ζώνη, ή να κοιμηθούν στη φωλιά τους. Και αν αναπληρώσουν πλήρως την ενεργεία τους, τότε πάμε πάλι από την αρχή ξανά.

Τώρα, φανταστείτε όλα τα παραπάνω με πολύ πιο δυνατά τέρατα και τέσσερις κυνηγούς να προσπαθούν να τα ρίξουν και μόλις έχετε πάρει τη βασική εικόνα για το multiplayer του MH3U. Είτε online είτε τοπικά (είτε με 3DS είτε με Wii U), το multiplayer παίρνει την ήδη καταπληκτική, βασική φόρμουλα του Monster Hunter, και την ανεβάζει σε νέα επίπεδα εθισμού. Υπάρχουν τέρατα αποκλειστικά στο multiplayer, όπως επίσης και αντικείμενα που προκύπτουν αν ασχοληθείτε με δαύτο. Οι διάφορες διαθέσιμες αποστολές που προορίζονται για παρέες κυνηγών χωρίζονται σε κατηγορίες ονόματι Hunter Ranks, και το πραγματικό παιχνίδι ξεκινάει στο HR3 και πάνω όταν εμφανίζονται τα νέα τέρατα και οι πιο σύνθετες τακτικές. Και υπάρχει και εκείνο το περιβόητο G-Rank που αλλάζει άρδην τη συμπεριφορά και τις ικανότητες όλων των πλασμάτων και καταφέρνει να κάνει το παιχνίδι εθιστικό, ακόμα και μετά από άπειρες ώρες ενασχόλησης μαζί του.

Η μάχη με τον Arzuros είναι από τις εύκολες του παιχνιδιού.

Προβλήματα, πάντως, υπάρχουν. Όπως έγραψα και πιο πάνω, το MH3U δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένα HD remaster για το Wii U, με διάφορες μικροαλλαγές, και αυτό έχει ένα σωρό επακόλουθα. Τα γραφικά δεν λένε και τίποτα το σπουδαίο, παρόλο που τα τέρατα είναι, ως επί το πλείστον, εντυπωσιακά. Από την άλλη, η δομή του multiplayer είναι σχεδόν αρχαϊκή. Οι servers χωρίζονται σε worlds, που χωρίζονται σε lobbies, που χωρίζονται σε rooms. Κάθε room δέχεται μέχρι και τέσσερις παίκτες που μπορούν να συμμετάσχουν σε διάφορες αποστολές. Αν είστε τυχεροί και μπείτε κάπου όπου δεν έχει ξεκινήσει ήδη μια αποστολή όλα καλά, αν όμως όχι, πρέπει να περιμένετε πριν ξεκινήσετε μια αποστολή μαζί με τους υπόλοιπους παίκτες. Έχετε υπόψη πως μία αποστολή μπορεί να διαρκέσει μέχρι και 50 λεπτά. Επίσης, η σύνδεση με τους servers της Capcom σε μένα αποδείχτηκε προβληματική, αφού οι αποσυνδέσεις ήταν υπερβολικά πολλές. Παραδόξως, δε συνάντησα ίχνος lag.

Μη γελιέστε, όμως. Το Monster Hunter 3 Ultimate είναι ένα αφάνταστα εθιστικό και διασκεδαστικό παιχνίδι. Είναι δύσκολο. Είναι απρόσιτο. Δεν είναι για όλους. Αυτοί όμως που θα του αφιερώσουν λίγο (πολύ) από το χρόνο τους, θα ανακαλύψουν ένα διαμάντι, παρά τους όποιους τεχνικούς περιορισμούς.