Οι φοιτητές είναι στα καφέ, τα Πανεπιστήμια στον πάτο

O Γιάννης Λοβέρδος γράφει για τα ελληνικά πανεπιστήμια, στα οποία αν δεν αλλάξει κάτι δραστικά, οι απόφοιτοί τους θα ειδικεύονται στο τάβλι...

Πολλά σχόλια προκάλεσε η τρομακτική υποχώρηση των ελληνικών Πανεπιστημίων στη περίφημη λίστα της Σανγκάης, που αξιολογεί όλα τα Πανεπιστήμια του κόσμου. Τα Πανεπιστήμια Αθηνών και Θεσσαλονίκης έχασαν μέσα σε ένα χρόνο περίπου 100 θέσεις.

Η μεγαλύτερη υποχώρηση προήλθε εξαιτίας της συσσώρευσης προβλημάτων, που το οικονομικό δεν είναι το σπουδαιότερο. Προήλθε από τη στάση των εκπαιδευτικών, αλλά και των κομματικών νεολαιών, που έχουν μετατρέψει το Πανεπιστήμιο από χώρο παροχής Παιδείας σε χώρο κομματικών η άλλων αντεγκλήσεων, στείρων κι ανευ σημασίας.

Το μέλλον της Ελλάδας προμηνύεται ζοφερό όχι μόνο γιατί η οικονομία της κατέρρευσε. Αλλά γιατί έχουν καταρρεύσει οι αξίες, με σημαντικότερη εκείνη της μόρφωσης και της παιδείας.

Σε ένα τηλεοπτικό παιχνίδι, ο παρουσιαστής προφανώς εντυπωσιασμένος από τις εξαιρετικές γνώσεις που κατείχαν στο τάβλι δύο νεαροί παίκτες, οι οποίοι ήταν στην ιδιωτική τους ζωή φοιτητές σε κάποιο ελληνικό Πανεπιστήμιο, τους ρώτησε χαριτολογώντας: «Καλά για να τα ξέρετε όλα αυτά για το τάβλι σε ποιο καφέ σπουδάζετε;» Όλοι γέλασαν. Κάποιοι πικρόχολα. Και τούτο, διότι το ερώτημα αυτό ούτε στα αστεία δεν θα μπορούσε να τεθεί σε φοιτητή αμερικανικού, γερμανικού, γαλλικού η βρετανικού Πανεπιστημίου. Εκεί οι φοιτητές χρειάζεται να παρακολουθούν καθημερινά όλα τα μαθήματα τους, να μελετούν σκληρά για να μπορούν να ανταπεξέλθουν στο άκρως ανταγωνιστικό μοντέλο σπουδών, που μπορεί να τους εξασφαλίσει ένα πτυχίο με αντίκρυσμα στην αγορά εργασίας.

Δυστυχώς στην Ελλάδα και στα πάρα πολλά Πανεπιστήμια και ΤΕΙ, που φύτρωσαν ανά τη χώρα τις τελευταίες δεκαετίες για άλλους λόγους από την εκπαιδευτική τους προσφορά, δεν είναι ασύνηθες οι φοιτητές να περνούν τη μέρα τους στα καφέ και στα μπαράκια και να αποφεύγουν ως ο διάολος το λιβάνι τις αίθουσες διδασκαλίας, τις βιβλιοθήκες και τους χώρους ακαδημαϊκής μόρφωσης. Γιατί στην Ελλάδα της ισοπέδωσης, που αρνείται τον υγιή ανταγωνισμό και την άμιλλα, η κατάρρευση του εκπαιδευτικού συστήματος προϋπήρξε της οικονομικής κατάρρευσης. Και σε μεγάλο βαθμό την προκάλεσε.

Διότι μια χώρα χωρίς ανταγωνιστική κι απαιτητική Εκπαίδευση, χωρίς Πανεπιστήμια που θα προάγουν την κριτική σκέψη, την καινοτομία και την έρευνα, δεν μπορεί να υπάρξει και οικονομική ανάπτυξη.

Κι, όμως, αυτό το μοντέλο του ισοπεδωτισμού, που προκάλεσε ο κυρίαρχος αριστερός λαϊκισμός των τελευταίων δεκαετιών, και οδηγεί χρόνο με το χρόνο στην καταβύθιση των Πανεπιστημίων μας στη διεθνή κατάταξη και στη συνεχή υποβάθμιση του επιπέδου σπουδών μας, που αντανακλάται στο χαμηλό επίπεδο των πτυχιούχων και στην ανύπαρκτη έρευνα. Με αποτέλεσμα σήμερα, η Ελλάδα να μην διακρίνεται σε κανέναν απολύτως τομέα. Και να μην υπάρχουν Έλληνες, που να έχουν σπουδάσει αποκλειστικά στην πατρίδα μας και να διαμένουν σε αυτή και να διαπρέπουν σε οποιονδήποτε χώρο, σε οποιοδήποτε γνωστικό αντικείμενο. Και τούτο διότι φοίτησαν στα καφέ και στα μπαράκια. Με αποτέλεσμα να μην έχουν αποκτήσει οποιαδήποτε μόρφωση και οποιοδήποτε κίνητρο να προσπαθήσουν και να διακριθούν. Και να θεωρούν ότι είναι ικανοί μόνον για να «βολευθούν» στο Δημόσιο.

Δεν είναι τυχαίο, λοιπόν, ότι η Ελλάδα, με τέτοια νοοτροπία και τέτοιο εκπαιδευτικό σύστημα, της ήσσονος προσπαθείας, κατέρρευσε. Κι η κατάρρευση της δεν είναι μόνον οικονομική. Είναι πρωτίστως κοινωνική, ηθική, αξιακή. Και γι’ αυτό τα χειρότερα είναι μπροστά μας.

Ίσως, όταν δεν θα μπορούμε να πηγαίνουμε στα καφέ, τότε να αποφασίσουμε να στείλουμε τα παιδιά μας σε πραγματικά ανταγωνιστικά Πανεπιστήμια. Μέχρι τότε η Ελλάδα των καφέ θα φυτοζωεί. Αλλά για την ώρα, δυστυχώς, τα Πανεπιστήμια δεν λειτουργούν. Με ευθύνη των πρυτανικών αρχών…

aixmi.gr