ΑΣΤΙΚΟΙ ΜΥΘΟΙ: Οι 10 μεγαλύτεροι και τι πραγματικά ισχύει

Ακολουθήστε μας καθώς προσπαθούμε να καταρρίψουμε ορισμένους από τους πιο ανθεκτικούς αστικούς μύθους...

Οι αστικοί μύθοι έχουν προσαρμοστεί ιδιαίτερα καλά στην μετά-επιστημονική μας εποχή, μία περίοδο της ιστορίας όπου η πολύ καλά διαφημισμένη δυσπιστία του κοινού απέναντι στους ειδικούς, συμβαίνει να συμπίπτει με την ελαφρώς παράδοξη πίστη πως είμαστε όλοι μας, κατά κάποιο τρόπο, ειδικοί. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα όλων των ειδών οι ανοησίες να κερδίζουν με κάποιο τρόπο την μεγαλύτερη δυνατή αναγνώριση.
Εάν ονειρευτείς πως πεθαίνεις, δεν θα ξυπνήσεις ποτέ…

Αυτή η περίπτωση ξεκινά με μικρά παιδιά να προσπαθούν να τρομάξουν τον εαυτό τους και αναμεταξύ τους. Είναι ακριβώς η τρομακτική ιδέα που περνάει από τον έναν στον άλλον κατά την διάρκεια γευμάτων, ενώ κάνεις camping στον κήπο, εξασφαλίζοντας αν μη τι άλλο πως κανένας δεν θα πάει για ύπνο πριν το χάραμα.

Ίσως και να ηχεί κάπως λογικό, κατά μία… τρελή έννοια, και πιθανόν να είναι ο λόγος που ορισμένοι νεαροί γίνονται έφηβοι χωρίς να έχουν ποτέ αμφισβητήσει την θεωρία. Ορισμένοι μάλιστα προσπαθούν να την υποστηρίξουν όταν κάποιος κάνει την αναπόφευκτη ερώτηση «μα πως είναι δυνατόν να γνωρίζουμε»;
Όλοι μας καταπίνουμε αράχνες στον ύπνο μας

Ο μέσος αριθμός αραχνών που καταπίνονται από ενήλικες είναι 8 το χρόνο. Αυτή η ιστορία τυχαίνει μεγάλης υποστήριξης ανάμεσα στους εύπιστους, ωστόσο η εντομολογική κοινότητα δεν θέλει να έχει σχέση με το θέμα. Από την άλλη πάλι, οι… αραχνολάτρες επιμένουν πως η αίσθηση αυτοσυντήρησης των αραχνών δεν θα της επέτρεπε ποτέ να μπουν στην ζεστή και υγρή σπηλιά του στόματός μας. Στην πραγματικότητα, το παραπάνω στατιστικό αποδείχθηκε πως ήταν μία πονηρή δημιουργία ενός δημοσιογράφου που απλώς ήθελε να αποδείξει πως όσοι «σερφάρουν» στο διαδίκτυο είναι έτοιμοι να πιστέψουν το οτιδήποτε εάν το διαβάσουν αρκετά συχνά. Η Λίσα Χολτ της IT consulting, PC Professional, ξεκίνησε το μύθο το 1993 και μετά από δύο δεκαετίες κάνει ακόμα τις «βόλτες» του στην υφήλιο…
Οι άντρες σκέφτονται το σεξ κάθε επτά δευτερόλεπτα

Μερικές φορές, σίγουρα, ίσως και να το κάνουμε, αλλά κάθε επτά δευτερόλεπτα; Αυτό είναι περισσότερο από 12.000 φορές την ημέρα, κάτι που σημαίνει πως κάθε άντρας θα ήταν ανίκανος να κάνει οτιδήποτε άλλο. Αν και, τώρα που το σκεφτόμαστε, αυτό θα επιβεβαίωνε αυτό που εδώ και καιρό υποστηρίζουν οι περίφημες για το multitasking τους γυναίκες!

Όμως οι ειδικοί διαφωνούν: σχεδόν το ένα τρίτο των ανδρών δεν το σκέφτονται καθόλου, όχι κατά την διάρκεια της ημέρας τουλάχιστον. Και επίσης, πως αποδεικνύεις την θεωρία των επτά δευτερολέπτων; Σε αντίθεση με αυτό που σκέφτηκαν οι φρενολόγοι της Βικτοριανής εποχής, δεν υπάρχει μέρος του μυαλού ειδικευμένο στο σεξ που να «ανάβει» όταν συμβαίνει το ίδιο και με εμάς…
Χρησιμοποιούμε μόνο το 1% του μυαλού μας

Και εάν μπορούσαμε να το χρησιμοποιήσουμε όλο, θα μπορούσαμε να επικοινωνήσουμε τηλεπαθητικά, να δούμε το μέλλον και πολλά άλλα. Η ιδέα είναι ελκυστική, όμως μιας και μέρη του μυαλού μας είναι εξειδικευμένα, το να το χρησιμοποιήσουμε όλο συγχρόνως θα έμοιαζε σαν να πατάμε όλα τα πεντάλ ενώ προσπαθούμε να οδηγήσουμε.

Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει καμία βάση για να το πιστέψουμε, και η σύγχυση είναι πολύ πιθανόν να προκαλείται από μία παρανόηση της λειτουργίας του εγκεφάλου. Ορισμένοι ασθενείς μπορούν να επιβιώσουν όταν μεγάλα μέρη του μυαλού τους αφαιρούνται ή καταστρέφονται, όμως το να φτάνουμε στο συμπέρασμα του “1%” είναι παράλογο και πολύ υπερβολικό.
To φαγητό το βράδυ σε παχαίνει

Ναι, σίγουρα, αλλά μόνο όταν τρως ποσότητες και ποσότητες. Βασικά, όσο κι αν λέει ο κόσμος για τους αδένες του ή για τα μεγάλα του κόκαλα, οι άνθρωποι παίρνουν βάρος μόνο όταν καταναλώνουν πολλές περισσότερες θερμίδες απ’ όσες μπορούν να κάψουν. Ωστόσο, αυτό με κανένα τρόπο δεν υπονοεί πως ένας χρειάζεται να κάψει τις θερμίδες άμεσα. Πάντως, εάν έχεις πρόβλημα, το πότε τρως μπορεί να κάνει την διαφορά. Τρώγοντας τρία γεύματα την ημέρα είναι ξεκάθαρο πως είναι καλύτερο από το να τρώτε ασταμάτητα όλη την ημέρα, και το να είστε πειθαρχημένοι όσο αφορά την ώρα των γευμάτων σας είναι επίσης ο καλύτερος δυνατός τρόπος να διατηρήσετε τον έλεγχο της λήψης φαγητού.
Οι περισσότερες αυτοκτονίες συμβαίνουν τα Χριστούγεννα

Περισσότεροι άνθρωποι αυτοκτονούν τα Χριστούγεννα, προφανώς, επειδή βλέποντας όλους τους φίλους τους να πηγαίνουν στα σπίτια τους και στην οικογενειακή θαλπωρή, αυτό τονίζει την δική τους απομόνωση και η εμπειρία αυτή είναι κάτι που δεν μπορεί να αντέξει ένας μοναχικός άνθρωπος. Λάθος ξανά. Βασικά, οι μετρήσεις αυτοκτονιών δεν δείχνουν τέτοια διακύμανση. Απλώς πιστεύουμε πως αυτό ισχύει σ’ αυτές τις περιπτώσεις όταν μαθαίνουμε για κάποιον που πήρε τη ζωή του τα Χριστούγεννα, καταλήγοντας συχνά στο λάθος συμπέρασμα έχοντας από καιρό υποθέσει πως οι άνθρωποι πέφτουν πιο εύκολα σε κατάθλιψη την περίοδο των γιορτών.
Οι άνθρωποι οδηγούν περισσότερο μεθυσμένοι τα Χριστούγεννα

Άλλη μία φορά μοιάζει λογικό να συμβαίνει, και σίγουρα η αστυνομία παραδοσιακά ξεκινάει την μεγάλη της «μην πίνετε και οδηγείτε» ενημέρωσή της την περίοδο των Χριστουγέννων. Στην πραγματικότητα, ο Ιούνιος είναι ο μήνας με τους περισσότερους παραβάτες, προφανώς επειδή με το ξεκίνημα της εποχής των μπάρμπεκιου, οι πότες πίνουν περισσότερες μπύρες απ’ όσες θα έπρεπε. Ένα άλλο «νηφάλιο» στατιστικό δείχνει πόσο ακόμα μεθυσμένοι παραμένουν οι άνθρωποι την επόμενη ημέρα. Ένας στους πέντε παραβάτες συλλαμβάνονται καθοδόν για την δουλειά τους, έχοντας αποτύχει να κατανοήσουν πως συνεχίζουν να ξεπερνούν το όριο κατανάλωσης αλκοόλ όλη την ημέρα, έστω κι αν έχουν καταναλώσει μόλις τέσσερις μπύρες ή λίγα ποτήρια κρασί.
Το να καταπιούμε μία τσίχλα μπορεί να αποδειχθεί μοιραίο

Υπάρχουν δύο δημοφιλείς θεωρίες εδώ: πως μπορεί να δέσει τα έντερά σου ή, κάτι λιγότερα απίθανο, πως μένει στα σωθικά σου για πάνω από 10 χρόνια. Δεν είναι αλήθεια. Οι περισσότεροι από εμάς έχουμε καταπιεί τσίχλα κάποια στιγμή στη ζωή μας, όμως γνωρίζει κανείς κάποιον που να πέθανε από αυτό;

Σίγουρα το υλικό της δεν είναι φτιαγμένο για κατάποση, εάν όμως ήταν τόσο επικίνδυνο κανένας δεν θα την πουλούσε στα παιδιά. Στην πραγματικότητα, οι περισσότερες τσίχλες δεν μπορούν να χωνευτούν όμως τα σώματά μας έχουν ένα τρόπο να αντιμετωπίζουν τέτοιες ουσίες με το να τις μεταφέρουν μέσα από το σώμα και να τις αποβάλλουν.
Η κρυψώνα με τους πίνακες των Old Masters

Υπάρχει κάτι ακαταμάχητο γύρω από την ιδέα πως αποτελεί ρουτίνα να κλέβονται κομμάτια υψηλής τέχνης και πως κάπου ένας κρυψίνους σούπερ-κακός τύπος, κάθεται σ’ ένα υπερπολυτελές υπόγειο καμαρώνοντας τα χαμένα από καιρό έργα του Βαν Γκογκ, Πικάσο και Μποτιτσέλι. Και είναι αλήθεια πως κάποιες μεγάλες υποθέσεις κλοπιμαίων τέχνης παραμένουν ανεξιχνίαστες, ενώ πολλοί πίνακες συνεχίζουν να εξαφανίζονται.

Η αστυνομία θα μας πει ωστόσο, πως μόνο οι χαζοί ληστές κλέβουν αριστουργήματα που είναι πολύ διάσημα για να πουληθούν. Ορισμένα έργα μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως ένα είδος διεθνούς νομίσματος, ενέχυρο για παράνομες συμφωνίες, αλλά δεν υπάρχει καμία περίπτωση να βρεθεί ένας αλά Dr. No τύπος κρυμμένος στην υπόγεια γκαλερί του.
Η κολύμβηση μετά το φαγητό είναι επικίνδυνη

Οι γονείς συχνά επιμένουν πως τα παιδιά πρέπει να περιμένουν μισή ώρα ή περισσότερο πριν κολυμπήσουν μετά το γεύμα, προφανώς για να αποφύγουν πιθανές θανατηφόρες κράμπες καθώς το σώμα του παιδιού παλεύει να εισπνεύσει αρκετό οξυγόνο που θα δώσει την δύναμη σ’ εκείνους τους μύες που χρειάζονται για να επιπλέει και σ’ εκείνους που χρησιμοποιούνται για την χώνεψη του φαγητού.

Δεν ισχύει. Ίσως ο Μπαμπάς και η Μαμά να θέλουν απλώς λίγη ώρα ησυχίας για αλλαγή, και το καταφέρνουν αυτό με το να στείλουν τα παιδιά πίσω στην βίλα για μία ώρα μεσημεριανού ύπνου. Το να επιπλέεις στη θάλασσα δεν απαιτεί μεγαλύτερη προσπάθεια από το να πας για ένα περίπατο και υπάρχει αρκετό οξυγόνο για να κρατήσει το σώμα εν κινήσει.



 msn.com