Κατς στον "Τάφο του Ινδού"

Βαρδινογιάννης και Βγενόπουλος μοιάζουν να ανταλλάσσουν σφαλιάρες σαν κι αυτές των -στημένων για το θεαθήναι- αγώνων κατς που διεξάγονταν κάποτε στον "Τάφο του Ινδού".

Γράφει ο Δημήτρης Κριτής.
"Είναι να γελάει κανείς" όπως θα έλεγε και ο Φίλιππος Συρίγος, αν τα "παιδιαρίσματα" Βαρδινογιάννη και Βγενόπουλου, ήταν απλώς "παιδικά" λάθη σε αγώνα μπάσκετ.
Θα έλεγα μάλιστα με την κυριολεκτική έννοια και το ύφος της αυθεντικής αναφοράς, διότι αν θυμάμαι σωστά πρώτη φορά χρησιμοποιήθηκε με παράλληλο μειδίαμα, για διαιτητική απόφαση με την οποία ο σχολιαστής διαφωνούσε κάθετα.
Ειλικρινά δεν γνωρίζω, διότι απέχω συστηματικά και καθ' όλα συνειδητά, από τους κύκλους και τα τετράγωνα του περιβάλλοντός τους, αν έχουν συνειδητοποιήσει και σε ποιο πραγματικά βαθμό, την περιπέτεια στην οποία βρίσκεται πλέον ο Παναθηναϊκός, εξαιτίας των ομηρικών τους καυγάδων.
Οι προσπάθειες που κατέβαλλε τελευταία ο Ανδρέας Βγενόπουλος να αποτελματώσει την κατάσταση, σε αντιδιαστολή με την παρατεταμένα σταθμευμένη πλειοψηφία των μετοχών, με έκαναν να πιστεύω ότι τουλάχιστον η μία πλευρά είχε αποφασίσει προ του αδιεξόδου, να αναλάβει το μέρος της ευθύνης που αναλογεί και να την αντιπαλέψει.
Ώσπου ξαφνικά διάβασα ότι ως μέτοχος της μειοψηφίας δεν αποκλείει να κινηθεί νομικά εναντίον των διοικήσεων του Παναθηναϊκού (του μεγαλομετόχου Γιάννη Βαρδινογιάννη) της τελευταίας τετραετίας, εφ' όσον ο Παναθηναϊκός (δηλαδή η επένδυση) πτωχεύσει. Κι έρχομαι να ρωτήσω: τελικά φταίει ή δεν φταίει ο Νίκος Πατέρας;
Θόλωσε και ο Βγενόπουλος; Και οι επιτελείς του Βαρδινογιάννη που συνέλαβαν το ατόπημα (;) τον καλούν να κινηθεί άμεσα και μάλιστα δίνουν στις διοικήσεις το ελαφρυντικό των πιέσεων και εξωθεσμικών του παρεμβάσεων.
Κι εντάξει ο Βγενόπουλος. Αλλά θόλωσε και το επιτελείο της οικογένειας; Μήνες ολόκληρους ισχυρίζονται ότι η ΓΗΠΕΛ είναι μία καταγέλαστη υπεκφυγή και τώρα που ο Βγενόπουλος βάζει το αυτογκόλ με τις έγγραφες απαιτήσεις, εκείνοι υπόσχονται απλώς σύντομα απαντήσεις.
Χθες θα έπρεπε να υπογράψει ο Γιάννης Βαρδινογιάννης που δεν φοβάται τίποτε στην ιστορία με την ΓΗΠΕΛ και να ξεμπροστιάσει τον Βγενόπουλο, που θα έπρεπε να βγάλει πολλαπλούς λαγούς από το καπέλο για να ανακαλύψει νέο πρόσχημα αποχώρησης. Ή μήπως όχι; Χμμ...
Ο αποκλεισμός από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις μοιάζει απίθανο να αποφευχθεί, σε πρώτη τουλάχιστον φάση. Η ελπίδα ότι ως το καλοκαίρι θα έχουν φτιάξει τα πράγματα κι εκεί θα επιτευχθεί άρση των κυρώσεων, θυμίζει περισσότερο την ελπίδα όλων ότι οι μέτοχοι δεν θα άφηναν τα πράγματα να φτάσουν ως εδώ που πλέον όμως βρίσκονται, γιατί πολύ απλά τα άφησαν.
Εξακολουθώ να μην πιστεύω ότι η βόμβα του Παναθηναϊκού θα σκάσει, ώστε να βρουν οι δυο τους ακόμη ένα θέμα για να ανταλλάξουν ευθύνες και κατηγορίες, αν και ώρες ώρες με πείθουν ότι δεν αναζητούν σε αυτή τη μάχη το νοκ άουτ του αντιπάλου. Περισσότερο μοιάζουν να ανταλλάσσουν σφαλιάρες σαν κι αυτές των αγώνων κατς που διεξάγονταν στον “Τάφο του Ινδού”. Μόνο που αυτά ήταν λίγο ως πολύ στημένα για το θεαθήναι.
Η πλάκα είναι ότι μεταξύ κάποιου που προσπαθεί ή δείχνει ότι προσπαθεί ή θέλει να δείχνει ότι προσπαθεί, όπως θέλετε πείτε το και ενός που δηλώνει μήνες τώρα με καθαρή τη συνείδησή του παρκαρισμένος, θες δε θες συμμερίζεσαι την αγωνία του πρώτου και ευελπιστείς σε δικαίωσή του. Παρ' όλα αυτά ο Ανδρέας Βγενόπουλος δεν απολαμβάνει αυτή τη στιγμή την καθολική στήριξη και αυτοί που του την αρνούνται, είναι υπερπολλαπλάσιοι εκείνων που δηλώνουν ικανοποιημένοι από τα πεπραγμένα του Γιάννη Βαρδινογιάννη.
Αυτό αν μη τι άλλο, θα πρέπει να τον προβληματίσει και το συντομότερο δυνατό, να καταστήσει άπαντες κοινωνούς του μεγέθους του προβλήματος, σε όλη του τη διάσταση, με σταράτα λόγια και καθαρές λύσεις. Λύση ή κάθαρση όπως έλεγαν σε όλες τις αρχαίες τραγωδίες...
Πηγή: contra.gr