Snowboard: Σανίδα που σου χρειάζεται...

Γκντουπ, γκντουπ, γντουπ, γντουπ... Η αλήθεια είναι ότι η παρθενική εμπειρία από το παράλληλο σύμπαν του snowboard παρήγαγε επαναλαμβανόμενους ήχους, την ώρα που η απορία –μήπως τελικά η σωστή στάση σώματος είναι με τα μούτρα στο χιόνι;- κρίθηκε τουλάχιστον εύλογη. Δεν ήταν. Ο δάσκαλος ήταν κάθετος. Εγώ πάλι, ...οριζόντιος. Το snowboard φαντάζει πανεύκολο, όταν βρίσκεσαι μέσα στο σαλέ. Βέβαια, όταν κινήσεις για το ανάγλυφο του βουνού, φορώντας ένα ζευγάρι σκληρές μπότες και ένα ζευγάρι απορημένα μάτια, η κατάσταση αλλάζει άρδην. Διότι, παρατηρείς από τη μία, κάτι πολύχρωμες «σαΐτες» να κατεβαίνουν το βουνό σαν νταλίκες δίχως φρένα, ενώ κάπου στις παρυφές ένα άλλο τσούρμο αρχάριων να επιδίδεται σε ένα μνημειώδες ρεσιτάλ πτώσεων. Ξεπερνώντας αυτές τις μικρές -ενίοτε επίπονες- λεπτομέρειες, ο μέσος αρχάριος οφείλει να δώσει λίγο χρόνο στο σπορ. Ναι, το snowboard μοιάζει δύσκολο στην αρχή -στην πραγματικότητα περισσότερο από το σκι- αλλά μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα θα ανακαλύψετε ένα κατάλευκο πλανήτη για ξέφρενα ανδρικά πάρτι τεστοστερόνης. Πάμε, όμως, στα βασικά του σπορ...

Τhe quest...
Πρωτίστως, αυτό που χρειάζεται ο snowboarder είναι μια χιονοσανίδα, περίπου μέχρι το λαιμό του, δηλαδή καμιά 20 πόντους κάτω από το ύψος του εκάστοτε rider. Το μήκος του σανιδιού καθορίζεται -πέρα από το ύψος- τόσο από το βάρος, όσο και από το στυλ μας. Κοινώς, όταν στα τεχνικά χαρακτηριστικά σας πουν ότι «...αυτό το σανίδι είναι από (...)-μέχρι (...)», εσείς θα προσέξετε να είστε περίπου στη μέση της κλίμακας.
Από κει και πέρα ένα άλλο ζήτημα είναι το πλάτος. Προσέξτε, οι κατηγορίες είναι τρεις: normal, mid-wide και wide, δηλαδή τα κανονικά, τα μεσαία και τα πλατιά. Για την επιλογή θα χρειαστεί να ρίξετε το βλέμμα σας προς τα κάτω, γιατί κάθε κατηγορία είναι κατάλληλη για διαφορετικά μεγέθη ποδιών. Ομως, μην αγχώνεστε. Οπου κι αν πάτε, είτε για αγορά, είτε για ενοικίαση, οι βασικές -τουλάχιστον- κατευθύνσεις θα σας δοθούν από τους ανθρώπους του καταστήματος Συνεπώς χαλαρά.
Στο βασικό εξοπλισμό συμπεριλαμβάνονται παράλληλα οι δέστρες και οι μπότες. Και κάπου εκεί ένα μικρό πρόβλημα σου χτυπά απρόσκλητο την πόρτα. Γιατί, σε περίπτωση που δεν έχετε επιλέξει σωστά, ειδικά στο δεύτερο (ω ναι, δυστυχώς εγώ υπήρξα βιαστικός στην επιλογή μου) και θέλετε να επισκεφτείτε το WC, φορώντας σκληρές μπότες φλερτάρετε επικίνδυνα με την παιδική σας ηλικία, όταν η τουαλέτα ήταν ένα μακρινό όνειρο. Για να αποφύγετε αυτό το εφιαλτικό σενάριο δοκιμάζουμε μοντέλα πολλών εταιριών, τα δένουμε σφιχτά και περπατάμε αρκετή ώρα φορώντας τα. Κυρίως ελέγχουμε να μένουμε ικανοποιημένοι από τη στήριξη και προσέχουμε να μην υπάρχουν σημεία πίεσης που κάνουν τις μπότες άβολες. Επίσης, δεν πρέπει να σηκώνεται ή γενικά να κινείται η φτέρνα, ενώ κάτι θα πάει στραβά στην περίπτωση που τα δάχτυλα σας χτυπάνε μπροστά ή έχουν πολύ κενό χώρο. Οσον αφορά τις δέστρες, τις οποίες επιλέγουμε με βάση τόσο το επίπεδο που βρισκόμαστε, αλλά και το στυλ μας. Οι σκληρές δέστρες έχουν πολύ καλύτερη απόκλιση, αλλά από άνεση, ξεχάστε το. Και η αλήθεια είναι ότι μάλλον κάποια πράγματα εξαρτώνται από την τιμή. Καπιταλισμός, βλέπετε. Οσο αυξάνει η τιμή, το βάρος μειώνεται, η ποιότητα και η άνεση βελτιώνονται. Γι’ αυτό παρότι υπάρχουν φθηνές επιλογές (όπου με 200-250 ευρώ μπορείς να βρεις και δέστρες και μπότες), αν σκοπεύετε να ανηφορίζετε συχνά στο βουνό, μην βιαστείτε. Ψάξτε στο διαδίκτυο, μιλήστε με εμπειρότερους riders, συγκρίνετε τιμές, επισκεφτείτε εξειδικευμένα καταστήματα. Ασχοληθείτε για να χαρείτε. Τις πραγματικά καλές τιμές, το value for money, θα το βρείτε μονάχα ανιχνεύοντας πληροφορίες.
Το ίδιο ισχύει και για τα είδη ρουχισμού. Εκεί αρκεί να γνωρίζετε ότι οι snowboarders προτιμούν να ντύνονται ελαφριά, συνήθως με βαμβακερά μπλουζάκια και φλις, αδιάβροχα τζάκετ και αδιάβροχα παντελόνια με μπόλικες τσέπες, ενώ δεν λείπουν και τα free style ρούχα σε φαρδιές γραμμές ενίοτε με ενισχύσεις σε γόνατα, ώμους και αγκώνες. Μην φοράτε ότι βρείτε στην ντουλάπα σας, γιατί οι πτώσεις θα σας μετατρέψουν από snowboarder σε... δύτη χιονιού. Το χιονόνερο δεν συγχωρεί τους ανυπόμονους. Τα ρούχα θα πρέπει να επιτρέπουν στους πόρους του δέρματος να αναπνέουν φυσιολογικά και να διευκολύνουν τις κινήσεις των μελών. Ουφ, κάπου εδώ τελειώσαμε με την λειτουργική προετοιμασία. Αντε επιτέλους να ανηφορίσουμε προς το ανάγλυφο του βουνού. No, no. Πρώτα πρέπει να συμπληρώσουμε μερικές extra πληροφορίες για τη σανίδα...

Μια σανίδα είναι; Μπα...
Σε επίπεδο κατασκευής το σανίδι παρότι μοιάζει ελαφρώς απλοϊκό, στην πραγματικότητα δεν είναι. Πάνω από την πλαστική βάση (P-tex), θα συναντήσεις ένα κοκτέιλ στρώσεων και υλικών από fiber glass, ανθρακονήματα, λάμες, εποξειδική ρητίνη, ρετσινόκολλα, ελάσματα και ευφάνταστα γραφικά στο topsheet. Υπάρχει πλήθος εταιρειών που μπορείτε να στραφείτε όπως οι Burton, Ride, Salomon, K2, Oxygen, Option, GNU/Lib και άλλες φυσικά, αναλόγως με τα μηδενικά του τραπεζικού σας λογαριασμού και τις εκάστοτε προτιμήσεις. Ενδεικτικά να ξέρετε ότι μπορείτε να βρείτε σανίδα από 100 ευρώ μέχρι και πάνω από 1.000. Η επιλογή είναι δική σας και εξαρτάται επίσης από τις σωματομετρικές παραμέτρους που προαναφέραμε. Προτού φτάσετε ενθουσιασμένοι στο ταμείο, να θυμάστε απλώς: ότι οι αρχάριοι καλό θα ήταν να επιλέξετε μια σανίδα που να είναι φαρδιά κι ελαστική, σε standard επίπεδα. Αποφύγετε τις ακρότητες, γιατί υφέρπει ο κίνδυνος κάποιος να πονέσει. Και ναι, αυτός ο κάποιος μάλλον θα είστε εσείς...

Στο βουνό ολοταχώς!
Στην πρώτη επαφή με το snowboard θα σας προκαλέσει έναν ελαφρύ προβληματισμό η στάση του σώματος, η οποία φαντάζει κάπως παράδοξη, γιατί βρίσκεσαι ξαφνικά με τα δύο πόδια «καρφωμένα» πάνω στη σανίδα και γλιστράς με το πλάι. Πρόβλημα. Στην πραγματικότητα, θα αρχίσεις να στέκεσαι όρθιος από την τρίτη ή την τέταρτη φορά των μαθημάτων, όταν και θα πιστέψεις ότι: «... στέκομαι, τσουλάω, αυτό ήταν έμαθα». Ο επόμενος ήχος από τη Βίβλο των «γκντουπ» θα σου υπενθυμίσει ότι σε αυτή τη ζωή είναι καλό να μάθεις και να στρίβεις. «Με τα χέρια...» ισχυρίζεται η δασκάλα Μαίρη. Εχει δίκιο. Είναι καλύτερη η ισορροπία έτσι. Τα πόδια πρέπει να είναι λυγισμένα. Αν τα αφήσετε όρθια, θα πάτε καλοτάξιδοι. Μετά είναι το φρένο. Αυτό το κομμάτι θα το καταλάβετε καλύτερα στην πράξη. Να ξέρετε απλώς ότι υπάρχουν δύο. Το πίσω και το μπρος. Και όχι όταν πατάτε το πίσω δεν ανάβει η πλάτη σας. Είναι σημαντικό επίσης να κοιτάς μπροστά με προσοχή. Να μην στέκεσαι λες κι έχεις καταπιεί κοντάρι επικοντιστή, να «δουλεύεις» σωστά τα πόδια σου (με τον καιρό να στρίβεις εν μέρει και με αυτά), να μοιράζεις αρμονικά το βάρος σου. Μετά θα έρθει σιγά, σιγά και η απόλαυση. Για τους πιο αφοσιωμένους πιθανώς και κάποια tricks: "Όλις" και "νόλις", ή για τους γενναίους περιστροφές 180 μοίρες (για τους πραγματικούς «πιστούς» μάλλον 360 μοίρες)

.http://www.menslounge.gr/