Αποδείξεις ότι οι αλλεπάλληλες κεφαλιές προκαλούν τραυματισμούς στον εγκέφαλο βρήκαν αμερικανοί επιστήμονες, οι οποίοι υπέβαλλαν σε μια εξελιγμένη μορφή μαγνητικής τομογραφίας 32 ερασιτέχνες ποδοσφαιριστές.
Η εξέταση αποκάλυψε ενδείξεις τραυματισμού παρόμοιες με αυτές που παρατηρούνται σε ανθρώπους που έχουν πάθει εγκεφαλική διάσειση.
Οι ενδείξεις αυτές ανιχνεύθηκαν σε όσους εθελοντές έκαναν πάνω από 1.000 κεφαλιές τον χρόνο, αλλά οι ερευνητές λένε πως επειδή η μελέτη τους συμπεριέλαβε μικρό αριθμό εθελοντών, δεν είναι βέβαιο πως όντως ισχύει αυτό το «όριο ασφαλείας».
Όπως είπε στο ετήσιο συνέδριο της Ακτινολογικής Εταιρείας της Βορείου Αμερικής (RSNA) ο δρ Μάικλ Λίπτον, από το Ιατρικό Κέντρο Μοντεφιόρε, αν και οι μπάλες του ποδοσφαίρου είναι πλέον πολύ πιο ελαφριές από εκείνες που χρησιμοποιούνταν την δεκαετία του ’60 ή του ’70, εξακολουθούν να χτυπούν πολύ δυνατά τους παίκτες.
Μετά από μια δυνατή κλωτσιά στη διάρκεια ενός ερασιτεχνικού αγώνα, η μπάλα μπορεί να κινηθεί με ταχύτητα σχεδόν 55 χιλιομέτρων την ώρα, ενώ όταν την κλωτσιά δίνουν επαγγελματίες παίκτες η ταχύτητα διπλασιάζεται.
Μπροστά και πάνω
Ο δρ Λίπτον και οι συνεργάτες του θέλησαν να διαπιστώσουν τι επιπτώσεις μπορεί να έχει το συνεχές χτύπημα του κεφαλιού από μία μπάλα.
Έτσι, χρησιμοποίησαν έναν εξελιγμένο τύπο μαγνητικής τομογραφίας που λέγεται απεικόνιση του τανυστή διάχυσης (Diffusion Tensor Imaging - DTI) και είναι κατάλληλη για τον έλεγχο των νεύρων και του εγκεφαλικού ιστού.
Οι 32 εθελοντές που υποβλήθηκαν σε αυτή την τομογραφία, απάντησαν επίσης σε ερωτήματα για το πόσο συχνά έκαναν κεφαλιές στη διάρκεια της προπόνησης και των φιλικών ματς.
Όπως διαπιστώθηκε, όσοι έκαναν όλη την ώρα κεφαλιές είχαν εμφανείς ενδείξεις ήπιου τραυματισμού του εγκεφάλου στις τομογραφίες τους, με τις βλάβες να εστιάζονται σε πέντε περιοχές του προσθίου τμήματος του εγκεφάλου και προς την κορυφή του κεφαλιού.
Οι περιοχές αυτές σχετίζονται με λειτουργίες όπως η προσοχή, η μνήμη, η εκτελεστική λειτουργικότητα και ανώτερες οπτικές λειτουργίες.
Αθροιστική επίδραση
Οι ερευνητές του Μοντεφιόρε, το οποίο είναι το πανεπιστημιακό νοσοκομείο του Κολεγίου Ιατρικής Άλμπερτ Άινσταϊν, στη Νέα Υόρκη, πιστεύουν πως οι εγκεφαλικές βλάβες είναι αθροιστικές.
«Μία κεφαλιά δεν είναι τόσο δυνατή ώστε να κοπούν οι νευρικές ίνες στον εγκέφαλο», είπε ο δρ Λίπτον. «Με τις επαναλαμβανόμενες κεφαλιές όμως, φαίνεται πως ενεργοποιείται μια αλληλουχία διεργασιών στον εγκέφαλο, η οποία οδηγεί τελικά στην εκφύλιση των κυττάρων του».
Οι εθελοντές με τις ενδείξεις ήπιου τραυματισμού του εγκεφάλου είχαν και τις χειρότερες επιδόσεις σε τεστ νοητικών δεξιοτήτων, όπως η οπτική μνήμη και οι χρόνοι αντίδρασης.
Οι βλάβες εντοπίστηκαν μόνον σε όσους έκαναν πάνω από 1.000 κεφαλιές τον χρόνο. «Αν και αυτές μοιάζουν πολλές, αντιστοιχούν σε περίπου 20 κεφαλιές την εβδομάδα για έναν άνθρωπο που παίζει συστηματικά μπάλα», είπε ο δρ Λίπτον.
Και επεσήμανε πως πρέπει να γίνουν περαιτέρω μελέτες, για να επιβεβαιωθεί εάν όντως είναι ασφαλείς όσοι κάνουν λιγότερες κεφαλιές από αυτές.
tanea.gr
Η εξέταση αποκάλυψε ενδείξεις τραυματισμού παρόμοιες με αυτές που παρατηρούνται σε ανθρώπους που έχουν πάθει εγκεφαλική διάσειση.
Οι ενδείξεις αυτές ανιχνεύθηκαν σε όσους εθελοντές έκαναν πάνω από 1.000 κεφαλιές τον χρόνο, αλλά οι ερευνητές λένε πως επειδή η μελέτη τους συμπεριέλαβε μικρό αριθμό εθελοντών, δεν είναι βέβαιο πως όντως ισχύει αυτό το «όριο ασφαλείας».
Όπως είπε στο ετήσιο συνέδριο της Ακτινολογικής Εταιρείας της Βορείου Αμερικής (RSNA) ο δρ Μάικλ Λίπτον, από το Ιατρικό Κέντρο Μοντεφιόρε, αν και οι μπάλες του ποδοσφαίρου είναι πλέον πολύ πιο ελαφριές από εκείνες που χρησιμοποιούνταν την δεκαετία του ’60 ή του ’70, εξακολουθούν να χτυπούν πολύ δυνατά τους παίκτες.
Μετά από μια δυνατή κλωτσιά στη διάρκεια ενός ερασιτεχνικού αγώνα, η μπάλα μπορεί να κινηθεί με ταχύτητα σχεδόν 55 χιλιομέτρων την ώρα, ενώ όταν την κλωτσιά δίνουν επαγγελματίες παίκτες η ταχύτητα διπλασιάζεται.
Μπροστά και πάνω
Ο δρ Λίπτον και οι συνεργάτες του θέλησαν να διαπιστώσουν τι επιπτώσεις μπορεί να έχει το συνεχές χτύπημα του κεφαλιού από μία μπάλα.
Έτσι, χρησιμοποίησαν έναν εξελιγμένο τύπο μαγνητικής τομογραφίας που λέγεται απεικόνιση του τανυστή διάχυσης (Diffusion Tensor Imaging - DTI) και είναι κατάλληλη για τον έλεγχο των νεύρων και του εγκεφαλικού ιστού.
Οι 32 εθελοντές που υποβλήθηκαν σε αυτή την τομογραφία, απάντησαν επίσης σε ερωτήματα για το πόσο συχνά έκαναν κεφαλιές στη διάρκεια της προπόνησης και των φιλικών ματς.
Όπως διαπιστώθηκε, όσοι έκαναν όλη την ώρα κεφαλιές είχαν εμφανείς ενδείξεις ήπιου τραυματισμού του εγκεφάλου στις τομογραφίες τους, με τις βλάβες να εστιάζονται σε πέντε περιοχές του προσθίου τμήματος του εγκεφάλου και προς την κορυφή του κεφαλιού.
Οι περιοχές αυτές σχετίζονται με λειτουργίες όπως η προσοχή, η μνήμη, η εκτελεστική λειτουργικότητα και ανώτερες οπτικές λειτουργίες.
Αθροιστική επίδραση
Οι ερευνητές του Μοντεφιόρε, το οποίο είναι το πανεπιστημιακό νοσοκομείο του Κολεγίου Ιατρικής Άλμπερτ Άινσταϊν, στη Νέα Υόρκη, πιστεύουν πως οι εγκεφαλικές βλάβες είναι αθροιστικές.
«Μία κεφαλιά δεν είναι τόσο δυνατή ώστε να κοπούν οι νευρικές ίνες στον εγκέφαλο», είπε ο δρ Λίπτον. «Με τις επαναλαμβανόμενες κεφαλιές όμως, φαίνεται πως ενεργοποιείται μια αλληλουχία διεργασιών στον εγκέφαλο, η οποία οδηγεί τελικά στην εκφύλιση των κυττάρων του».
Οι εθελοντές με τις ενδείξεις ήπιου τραυματισμού του εγκεφάλου είχαν και τις χειρότερες επιδόσεις σε τεστ νοητικών δεξιοτήτων, όπως η οπτική μνήμη και οι χρόνοι αντίδρασης.
Οι βλάβες εντοπίστηκαν μόνον σε όσους έκαναν πάνω από 1.000 κεφαλιές τον χρόνο. «Αν και αυτές μοιάζουν πολλές, αντιστοιχούν σε περίπου 20 κεφαλιές την εβδομάδα για έναν άνθρωπο που παίζει συστηματικά μπάλα», είπε ο δρ Λίπτον.
Και επεσήμανε πως πρέπει να γίνουν περαιτέρω μελέτες, για να επιβεβαιωθεί εάν όντως είναι ασφαλείς όσοι κάνουν λιγότερες κεφαλιές από αυτές.
tanea.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχολιάστε ότι διαβάζετε και βοηθήστε το κουνάβι να μάθει περισσότερα για το τι προτιμάτε να διαβάζετε!