του, του καθηγητή Επιδημιολογίας Γιάννη Δημολιάτη, που εκδήλωνε δυσαρέσκεια για εκείνους που ταΐζουν τα αδέσποτατου Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και δεν τα αφήνουν στην τύχη τους να πεθάνουν, όπως ο ίδιος θα θεωρούσε καλύτερο.
Και ενώ ο Γιάννης Δημολιάτης πρότεινε να αφήσουμε τα ζώα να πεθάνουν μόνα τους, ένα άλλο κοστουμαρισμένο αστέρι του Ελληνικού Πανεπιστημίου, ο Νικόλαος Μάνθος έσπευσε να συγχαρεί τον συνάδελφο του προτείνοντας ευθανασία για τα αδέσποτα!
Χαίρομαι ιδιαίτερα για την παράθεση των απόψεων του, οι οποίες νομίζω ότι ταυτίζονται με τις απόψεις της πλειοψηφίας των μελώντης Πανεπιστημιακής κοινότητας. Και, συμπέρασμα 10ο:επειδή δεν θα εφαρμοσθούν ή θα εφαρμοσθούν πλημμελώς τα προτεινόμενα, και θαπαραμείνει ένας αριθμός αδέσποτων στην Πανεπιστημιούπολη, μία λύση για το εν λόγω πρόβλημα είναι η ευθανασία.
Και δεν ήταν ο μόνος που συνεχάρη τον Δημολιάτη για το κείμενο του, και η Ερριέττα Πελίδου με χαρά δημοσίευσε το δικό της σχόλιο…
Δεν έχω δει καλλίτερη τοποθέτηση από την δική σας στο θέμα των αδέσποτων ζώων στο χώρο του πανεπιστημίου. Έτσι όπως εξελίσσεται το πρόβλημα δεν πρέπει να εκπλαγούμε αν σε λίγο δούμε κανένα γαϊδουράκι στο χώρο μας και γατούλες παρέα με τα σκυλιά μας. Δεν θα δυσκολευθούν να συμβιώσουν με τα κοινωνικοποιημένα σκυλάκια μας.
Άρα το πρόβλημα ζητά λύση άμεση και νομίζω ότι όλα αυτά που προτείνεται είναι εφαρμόσιμα, αν θελήσουμε να τα εφαρμόσουμε βέβαια, και δεν μετακυλούμε την ευθύνη στους ώμους άλλων. Η πανεπιστημιακή κοινότητα, από φοιτητές και ανώτατους δασκάλους οφείλει να ενεργοποιηθεί και να ακολουθήσει μία κοινή γραμμή πλεύσης με κύριο βέβαια υπεύθυνο για την τήρηση της την Πρυτανεία.
Είθε να συμφωνήσουμε σε κάποια σωστά μέτρα.
“Απολαύστε” και εσείς το κείμενο του καθηγητή και τα συμπεράσματα δικά σας!
Ο πληθυσμός ενός οποιουδήποτε ζωντανού είδους εξαρτάται από τη διαθέσιμη τροφή. Αυτό ισχύει τόσο για τα άγρια ζώα όσο και για τα οικόσιτα. Συμπέρασμα πρώτο: αν στην Πανεπιστημιούπολη δεν υπάρχει (με κανένα τρόπο) τροφή διαθέσιμη, το πρόβλημα των αδέσποτων σκύλων θα λυθεί από μόνο του ως δια μαγείας.
Κάθε ζώο που ταΐζεται, ανήκει σ εκείνον που το ταΐζει. Αυτό ισχύει για κάθε ζώο, από το πρόβατο, την κότα και την αγελάδα, μέχρι το σκύλο και τη γάτα. Συμπέρασμα δεύτερο: οι αδέσποτοι σκύλοι της Πανεπιστημιούπολης ΔΕΝ είναι αδέσποτοι. Έχουν δεσπότη. Είναι αυτός που τα ταΐζει.
Καθένας που ταΐζει ένα ζώο έχει και την ευθύνη του. Η πρώτη και βασικότερη να το έχει στον δικό του ιδιόκτητο χώρο. Συμπέρασμα τρίτο: οι δεσπότες των “αδέσποτων” σκύλων της Πανεπιστημιούπολης να κληθούν να πάρουν τα ζώα τους στο σπίτι τους.
Το τάϊσμα των σκύλων στην Πανεπιστημιούπολη φέρεται συχνά ως “οικολογική” πράξη. Τι πλάνη! Η αλήθεια είναι ότι πρόκειται για βαθύτατα αντι-οικολογική πράξη, και απλά φανερώνει πλήρη άγνοια της δυναμικής των οικοσυστημάτων και των πληθυσμών των ειδών. Συμπέρασμα τέταρτο: το Πανεπιστήμιο οφείλει να (επαν)εκπαιδεύσει τα μέλη της κοινότητάς του πρώτα και κύρια, καί της ευρύτερης κοινότητας της πόλης επίσης.
Οι “αδέσποτοι” σκύλοι της Πανεπιστημιούπολης, πριν αποκτήσουν το νέο τους δεσπότη, είχαν τον πρώτο τους “κύριο”. Συμπέρασμα πέμπτο: να αναζητηθεί και να του επιστραφεί η ιδιοκτησία του. Με ανοιχτή διαφήμιση στα τοπικά ΜΜΕ, να καλέσει τους (πρώην) ιδιοκτήτες τους (ή και νυν: έχω δει ανθρώπους να έρχονται με τα ΙΧ τους και να αδειάζουν αποφάγια ή αγορασμένες τροφές κοντά στην έξοδο προς Πεδινή) να προσέλθουν να παραλάβουν την ιδιοκτησία τους.
Ο πρώτος του “κύριος”, αφού το χάρηκε ή μεγάλωσαν τα παιδιά του ή το βαρέθηκε ή ή ή… βρήκε τη ανακούφισή του: το απελευθέρωσε στην Πανεπιστημιούπολη! Τροφή εξασφαλισμένη από τους “οικολόγους” του Πανεπιστημίου, παρέα εξασφαλισμένη, στέγη εξασφαλισμένη (αν τα παίρνει ιδιαίτερα τα γράματα, θα μπορεί να κοιμάται και μέσα στην Κεντρική Βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου). Συμπέρασμα έκτο: έντονη αρνητική διαφήμιση προς την πόλη: “Βαρεθήκατε το σκύλο σας; Σας τον παράτησαν τα παιδιά σας; Ξυπνάει τους γείτονες; Δεν έχετε τι να τον κάνετε τέλος πάντων; Στην Πανεπιστημιούπολη! Δωρεάν τροφή, δωρεάν στέγη, στρέματα ολόκληρα στη διάθεσή του να τρέξει να παίξει να κάνει τις ανάγκες του. Παρέα εξασφαλισμένη!” Ένα μόνο οφείλει να κάνει το Πανεπιστήμιο: να προστατέψει την πανεπιστημιούπολη από τους αδέσποτους δεσπότες.
Από την αγελάδα ελευθέρας βοσκής στο Μιτσικέλι μέχρι το σταβλισμένο πρόβατο δίπλα ή μέσα στην Πανεπιστημιούπολη, όλα φέρουν στο αυτί τους την ταυτότητά τους, ώστε όλοι να γνωρίζουν ποιο ζώο είναι αυτό και σε ποιον ανήκει. Κανένα από τα “αδέσποτα” της Πανεπιστημιούπολης δεν φέρει την ταυτότητά του στο αυτί του. Οι πρώην και νυν δεσπότες τους κρύβονται πίσω από την ανωνυμία. Συμπέρασμα έβδομο: ταυτότητα σε όλα τα σκυλιά του λεκανοπεδίου, ώστε η κοινωνία να μπορεί ανά πάσα στιγμή να απευθύνεται στον δεσπότη τους.
Ο οποίος και οφείλει, εκτός απ’ τη διατροφή τους, να φροντίζει και για τα εμβόλιά τους και για τη στείρωσή τους. Και για την περισυλογή των περιτωμάτων τους από τους δημόσιους χώρους. Συμπέρασμα όγδοο.
Ο οποίος αντί να σκέφτεται δύο φορές πριν αγοράσει ένα σκύλο, όπως θα έπρεπε, δεν σκέφτεται καμία, όπως τώρα. Και μόνο οι ευθύνες σε κάνουν να σκέφτεσαι διπλά και τρίδιπλα. Αν αγοράζεις ένα σκύλο για να κάνεις το κέφι σου και ταυτόχρονα μετακυλίεις τις ευθύνες σου στον ανυπεράσπιστο δημόσιο χώρο και στο κοινωνικό σύνολο… Συμπέρασμα ένατο.
Συμπέρασμα δέκατο: δικό σας!
Γιάννης Δημολιάτης
Επίκουρος Καθηγητής Υγιεινής & Επιδημιολογίας.
trypokarydos
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχολιάστε ότι διαβάζετε και βοηθήστε το κουνάβι να μάθει περισσότερα για το τι προτιμάτε να διαβάζετε!