Εχθές έκλεισε και επίσημα ο κύκλος της Ελληνικής "Δημοκρατίας" που με αγώνες κερδήθηκε το 1974 από σχεδόν τους ίδιους ανθρώπους που την κατέλυσαν 37 χρόνια αργότερα.
Τελικά η Δημοκρατία μας απέτυχε και μάλιστα η υπογραφή μπήκε επί των ημερών της λεγόμενης προοδευτικής παράταξης.
Τι να πει κανείς για το Μεσοπρόθεσμο-ταφόπλακα ολόκληρης της ελληνικής κοινωνίας;
Έχουμε αναφερθεί όλοι επαρκώς!
Νομιμοποίηση στη μετατροπή της Ελλάδας σε αποικιακό κρατίδιο.
Τι άλλο χρειάζεται να πει κανείς;
Όλη η Ελλάδα ζωγραφίζεται στα δακρυσμένα μάτια του τσολιά του Συντάγματος.
Όλη η Ελλάδα στα δάκρυά του!
Στα δάκρυα που συμπυκνώνουν τον πόνο για την κατάντια της πανέμορφης χώρας μας και τον πόνο που προκαλούν τα δολοφονικά ασφυξιογόνα χημικά των μπάτσων.
Η Δημοκρατία (παρα)βιάστηκε χθες από τους δήθεν δημοσίους λειτουργούς τους.
Η Κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου (που το όνομά του θα συνδεθεί στην Ελληνική Ιστορία με τις μελανότερες σελίδες της) χρησιμοποίησε τις πιο ακραίες μορφές βίας στη σύγχρονη ελληνική ιστορία. Αναζητούμε προηγούμενη γενικευμένη βία αυτήν της μαύρης νύχτας του Πολυτεχνείου. Τότε δεν είχαν ακόμη τα σημερινά ασφυξιογόνα. Τότε είχαν σφαίρες και πρωτόγονα δακρυγόνα.
Τότε μας σκότωναν με σφαίρες. Τώρα μας σκοτώνουν μέσω καρκινογόνων αερίων.
Κοσμογωνία! Και όταν μάλιστα αρμόδιος Υπουργός είναι ο Χρήστος Παπουτσής, πρωτοπαλλήκαρο του Πολυτεχνείου. Ο ίδιος άνθρωπος μετεξελίχθηκε από απόλυτο θύμα σε απόλυτο θύτη μέσα σε 37 χρόνια.
Αυτό και μόνο δείχνει συμβολικά την σήψη του χώρου του ΠΑΣΟΚ μέσα στα χρόνια αυτά της εξουσίας του εξελίχθηκε σε εγχώριο... Καντάφι!
Τι ειρωνεία! Ο αγωνιστής του Πολυτεχνείου Παπουτσής βιαιοπραγώντας συνέλαβε έναν παλιό συναγωνιστή του, τον Σήφη Καυκαλά.
Γιατί; Γιατί ο ένας εξαργύρωσε τον αγώνα του με εξουσία ενώ ο άλλος όχι!
Έτσι ο ένας είναι απ τη μια μεριά των καγέλων και ο άλλος από την άλλη.
Πριν 38 χρόνια ήταν ο ένας πλάι στον άλλον από την ίδαι μεριά των καγκέλων προτασσοντας τα στήθη τους μπ΄ροστά στο στρατό που κατέβασε τότε η Χούντα ενάντια στους εξεγερμένους Έλληνες.
Το στρατό που εξετάζει η σημερινή Κυβέρνηση να κατεβάσει στους δρόμους.
Πώς άλλαξε το ΠΑΣΟΚ! Χθες ο βουλευτής ΠΑΣΟΚ Σάμου Πυθαγόρας Βαρδίκος χαρακτήρισε "σαχλό και ασήμαντο" το αριστούργμα του Μάνου Λοίζου "Καλημέρα ήλιε" , το οποίο προχθές με επιστολή της η Μυρσίνη Λοίζου, κόρη του Μάνου, απαγόρευσε στο ΠΑΣΟΚ να το χρησιμποιεί στις κομματικές του εκδηλώσεις.
Γιατί; Γιατί τώρα πια δεν τους εκφράζει κανένας Ήλιος της Δημοκρατίας και της Ελπίδας, παρά μόνο το Σκοτάδι της Φαυλοκρατίας και της Ολιγαρχίας.
Αυτό είναι το τέλος της Μεταπολίτευσης. Τα προσχήματα δεν κρατιούνται πλέον.
Το Κράτος αποφάσισε πια να σιωπήσει κάθε αντίθετη φωνή ανεξαρτήτως κόστους.
Ακόμη κι αν το κόστος αυτό είναι ανθρώπινε ζωές. Οι ζωές μας.
Τέλειωσαν πια οι μεσοβέζικες λύσεις και τα σούξου-μούξου.
Τώρα πια υπάρχει το δίπολο: Χουντικό Κράτος- Ελεύθεροι Πολίτες
Ή είμαστε μαζί τους ή είμαστε εναντίον τους.
Με κάθε κόστος.
Ακόμη κι αν κατεβάσουν τα τανκς που εμμέσως μας προανήγγειλε (εκφόβισε) εκ μέρους της Κυβέρνησης ο Πάγκαλος!
Τώρα δικαιώνεται το παλιό φοιτητικό σύνθημα:
Εμπρός για της Γενιάς μας τα Πολυτεχνεία!!!
Και βεβεαίως να έχουν καλύτερη εξέλιξη αυτά τα "Πολυτεχνεία" και όχι αυτή τη θλιβερή εξέλιξη που είχε το προηγούμενο... με την υποκριτική Μεταπολίτευση της Δικομματικής Κοινοβουλευτικής Δικτατορίας.
Δεν είναι τυχαίο που το κεντρικό σύνθημα στις κινητοποιήσεις μας είναι το:
ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ-Η ΧΟΥΝΤΑ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΤΟ 73!!!
Όλοι στο Σύνταγμα και σήμερα στην καθιστική διαμαρτυρία!
Δε θα τους αφήσουμε να μας σιωπήσουν!
Όταν είμαστε πολλοί δεν φοβόμαστε τίποτα!
UNITED WE STAND - DIVIDED WE FALL
(όπως έγραψαν και οι Pink Floyd μερικά χρόνια πριν)
HEY YOU
Hey you, out there in the cold
Getting lonely, getting old
Can you feel me?
Hey you, standing in the aisles
With itchy feet and fading smiles
Can you feel me?
Hey you, dont help them to bury the light
Don't give in without a fight.
Hey you, out there on your own
Sitting naked by the phone
Would you touch me?
Hey you, with you ear against the wall
Waiting for someone to call out
Would you touch me?
Hey you, would you help me to carry the stone?
Open your heart, I'm coming home.
But it was only fantasy.
The wall was too high,
As you can see.
No matter how he tried,
He could not break free.
And the worms ate into his brain.
Hey you, out there on the road
always doing what you're told,
Can you help me?
Hey you, out there beyond the wall,
Breaking bottles in the hall,
Can you help me?
Hey you, don't tell me there's no hope at all
Together we stand, divided we fall.
Getting lonely, getting old
Can you feel me?
Hey you, standing in the aisles
With itchy feet and fading smiles
Can you feel me?
Hey you, dont help them to bury the light
Don't give in without a fight.
Hey you, out there on your own
Sitting naked by the phone
Would you touch me?
Hey you, with you ear against the wall
Waiting for someone to call out
Would you touch me?
Hey you, would you help me to carry the stone?
Open your heart, I'm coming home.
But it was only fantasy.
The wall was too high,
As you can see.
No matter how he tried,
He could not break free.
And the worms ate into his brain.
Hey you, out there on the road
always doing what you're told,
Can you help me?
Hey you, out there beyond the wall,
Breaking bottles in the hall,
Can you help me?
Hey you, don't tell me there's no hope at all
Together we stand, divided we fall.
--
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχολιάστε ότι διαβάζετε και βοηθήστε το κουνάβι να μάθει περισσότερα για το τι προτιμάτε να διαβάζετε!