Είμαστε οι πιο ευλογημένοι και συνάμα οι πιο καταραμένοι άνθρωποι της γης, εμείς που ζούμε στην Ελλάδα.
Ζούμε στην πιο όμορφη γωνιά της γης, σε έναν ευλογημένο τόπο και ταυτόχρονα έχουμε στο κεφάλι μας τους χειρότερους δυνάστες εδώ και πολλές-πολλές δεκαετίες...
Μέσα στην εβδομάδα θα πάει στη Βουλή το μεσοπρόθεσμο.
Το πιθανότερο έιναι να ψηφιστεί, παρά τους λεονταρισμούς και τους κουτσαβακισμούς διαφόρων κυβερνητικών.
Αυτοί φοβούνται και τον καθρέφτη τους, τον Παπανδρέου δε θα φοβηθούν; Την απώλεια της κομματικής πελατείας και της βουλευτικής δυναμης;
Πιστεύουν πως αν το περάσουν θα μας ρίξουν το ηθικό και θα μας μαντρώσουν!
Δε γνωρίζουν όμως με τι έχουν να κάνουν.
Και οι Έλληνες πολιτικοί και οι Ευρωπαίοι εντολοδόχοι τους.
Ως Έλληνα αυτοί αναγνωρίζουνε το ανδρείκελο Παπακωνσταντίνου και όχι εμένα, εσένα, εμάς, εσάς κλπ.
Αυτοί νομίζουν πως θα τα βάψουμε μαύρα και θα ζούμε με ψυχοφάρμακα και ότι θα περιφερόμαστε ως νεκροζώντανοι μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, περιμένοντας υπομονετικά το καρμικό μας τέλος.
Αμ δε!
Εδώ έχουμε τα καλύτερα ψυχοφάρμακα!
Έχουμε τον ήλιο, το βασιλιά μας!
Αυτόν τον άγνωστο φίλο που στέκεται εκεί ψηλά, αυτόν τον ήλιο της δικαιοσύνης, το νοητό που ποτέ δε λησμονά τη χώρα μας!
Έχουμε κι άλλους φίλους! Τα αετόμορφα ψηλά βουνά, που οι κορυφογραμμές τους είναι η καμπύλη των ονείρων μας! Είναι τα κακοτράχαλα όριά μας και ταυτόχρονα είναι ο προορισμός μας για να σταθούμε εκεί πάνω και να δούμε απ την άλλη μεριά!
Ψυχολόγος μας είναι η θάλασσα, αυτά τα νερά στα οποία προστρέχουμε όταν η ζωή μας κάνει νερά...
Είναι αυτή η επιστήμονας που ακούει τους φόβους μας, τιςαμαρτίες μας, τη θλίψη καιτ α όνειρά μας και μας δίνει πάντα κουράγιο να συνεχίσουμε κοιτώντας στον ορίζοντά της!
Αυτή μας διδάσκει ότι τα μακροβούτια στη ζωή κάνουν μεγάλο θόρυβο, είναι εντυπωσιακά, αλλά σχεδόν ποτέ θανατηφόρα. Που με όσο μεγαλύτερη φόρα πέσεις, τόσο δυνατότερα θα σκίσεις τη θάλασσα!
Έχουμε κι άλλα ψυχοφάρμακα... τα τραγούδια μας, τα ποιήματά μας και τα μνημεία μας!
Ό,τι δυσκολία και να χεις, υπάρχει ένα τραγούδι να σε συντροφέψει.
Αυτοί οι φίλοι μας τα τραγούδια, που πότε ψιθυρίζουν και πότε φωνάζουν όλα όσα είναι κρυμμένα στην ψυχή μας και την καθαρίζουν... δι' ελέου και φόβου!
Είτε μια πενιά ενός μπουζουκιού, είτε της κιθάρας, είτε μια δοξαριά ενός βιολιού, είτε της λύρας, είτε η βόλτα των δακτύλων στα πλήκτρα του πιάνου... μεμιάς μπορούν να σου δώσουν μια υπεράνθρωπη δύναμη να συνεχίζεις, σαν το μαγικό ζωμό που έδινε ο Πανοραμίξ στους ανυπότακτους Γαλάτες. Που τελικά δεν ήταν κάποιο μαγικό σκεύασμα, παρά μόνο η πίστη στη δύναμη και στην αλληλεγγύη. Η πίστη στην τελική επικράτηση του δίκαιου αγώνα.
Κι όταν γυρίσεις και δεις την Ακρόπολη, με τον Παρθενώνα της, το Ερεχθείο με τις όμορφες Καρυάτιδες, τα Προπύλαιά της, τον ναό της Απτέρου Νίκης... όταν γυρίσεις και δεις την Πνύκα, τον Κεραμεικό, το ναό του Ποσειδώνος στο Σούνιο, της Αφαίας Αθηνάς στην Αίγινα, τα μνημεία των Θερμοπυλών, τον Τύμβο του Μαραθώνα, τότε το μυαλό σου διεστραμμένα δημιουργεί τις εικόνες μεγαλείου με τον Κολοσσό της Ρόδου, το Φάρο της Αλεξάνδρειας, το παλάτι του Μίνωα, τα Κυκλώπεια Τείχη των Μυκηνών, το θέατρο της Επιδαύρου, το χρυσελεφάντινο άγαλμα της Αθηνάς, το Ναό τς Αρτέμιδος στην Έφεσο...
όλα όσα υπάρχουν και όσα δεν υπάρχουν πια!
Και τότε, ναι, δεν αισθάνεσαι πια μόνος!
Νιώθεις την ανάσα των προγόνων σου που κατοικούσαν αυτή τη γή και θαυμάζεις το μεγαλείο τους, χωρίς να τυφλώνεσαι απ αυτό.
Δεν τυφλώνεσαι γιατί το βλέπεις, το νιώθεις... μπορείς κι Εσύ όχι μόνο να τους φτάσεις αλλά και να τους ξεπεράσεις!
Νιώθεις τα αγάλματα να ζωντανεύουν και να σου μιλούν, νιώθεις τους ναούς να σφύζουν από ζωή, νιώθεις τους τύμβους να αναταράσσονται από τη ζωτικότητα των πεσόντων για την ελευθερία...
Νιώθεις το σύμπλεγμα του ήλιου, της θάλασσας και των μνημείων της ελευθερίας και του μεγαλείου του Ανθρώπου να γίνονται Ένα, να κατακλύζουν την ψυχή σου σαν ένα άεριο που σε φουσκώνει, που κάνει τα πνευμόνια σου πανιά και την καρδιά σου βάρκα, νιώθεις όλα αυτά να αναμειγνύονται σε μια κοινή ουσία, που δε διαχωρίζεται στα εξ ων συνετέθη... γιατί έχουν γίνει Ένα!
...γιατί όλα αυτά είσαι εσύ, είμαι εγώ, είμαστε εμείς κι είστε εσείς!
Και αυτή είναι η ψυχοθεραπεία μας! Αυτά είναι τα ψυχοφάρμακά μας!
Γι αυτό δεν μπορούν να μας τρελάνουν! Γιατί η φύση προνόησε χιλιάδες χρόνια πριν, όποιοι τύχει και κατοικούν σ αυτόν τον τόπο να έχουν στο ντουλαπάκι της ψυχής τους αυτά το φαρμακείο...
Θα τα καταφέρουμε... είτε έτσι είτε αλλιώς!
Γιατί αυτός ο τόπος είναι προορισμένος απ τη Μοίρα να ζει, να ανοίγει δρόμους και να ενώνει ερήμους!
Είναι προορισμένος, ως άλλος Προμηθέας να προπορεύεται κρατώντας το Φως της Αλήθειας, του Αγώνα, της Ελευθερίας, της Θέωσης του Ανθρώπου.
--
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχολιάστε ότι διαβάζετε και βοηθήστε το κουνάβι να μάθει περισσότερα για το τι προτιμάτε να διαβάζετε!