Τροχάδην προς την πτώχευση...

Θέση μάχης έχουν λάβει ΔΝΤ και Ε.Ε., καθώς η ραγδαία επιδεί­νωση των δημοσιονομικών της ελληνικής οικονομίας επισπεύδει τις εξελίξεις. Το ΔΝΤ, το οποίο, μέσω του Βερολίνου, έχει κατοχυρώσει τη συμμε­τοχή του στα δρώμενα της ευρωζώνης από το 2013 και μετά, επιδιώκει να έχει ρόλο στις εξελίξεις και μέχρι τότε.

Εξ αρχής ένα από τα οχήματα που χρησιμοποίησε ήταν η Ελλάδα, καθώς στο πρόσωπο του πρωθυπουργού και του υπουργού Oικονομικών βρήκε τους εκφραστές της ιδεολογίας του Ταμείου. Γι’ αυτό, έναν ολόκληρο χρόνο πριν από τις εκλογές του 2009, ο Γιώργος Παπαν­δρέου ήταν σε συνεχή επικοινωνία με τον Ντομινίκ Στρος - Καν συζητώντας και – λίγο πριν από τις εκλογές – αποφασί­ζοντας ότι η χώρα... ανήκει στο ΔΝΤ.
Η απόφαση αυτή μάς στοίχισε καθώς η κόντρα και η αδιαφορία που έδειξε η ηγεσία της κυβέρνησης προς την Ε.Ε., εσκεμμένη ή μη, φέρνει την πλήρη πα­ράδοση της άσκησης της οικονομικής πολιτικής, των ιδιωτικοποιήσεων, των συγχωνεύσεων στον τραπεζικό τομέα (έχει τη σημασία του αυτό) στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και στους μεγαλοε-πενδυτές και τα τεράστια κεφάλαια που κινούνται γύρω απ’ αυτό.
Όπως πληροφορείται το «Π», ο πρω­θυπουργός προβληματίζεται για τις κα­κές επιδόσεις του υπουργού Οικονομι­κών. Όχι για τους λόγους που μπορεί να φανταστεί κανείς, αλλά διότι οι επι­δόσεις του επισπεύδουν τις κακές εξε­λίξεις.
Για πάρτη τους!
Όσοι είχαν την τύχη να παρακολου­θήσουν το παρασκήνιο πίσω από τη συ­νάντηση του πρωθυπουργού και του Γ. Παπακωνσταντίνου με τον κερδοσκόπο Τζορτζ Σόρος, διαπίστωσαν ότι οι δύο εξακολουθούν με κλειστά μάτια να βα­δίζουν στον δρόμο ενός προγράμματος που με μαθηματική ακρίβεια θα φέρει και επισήμως την ελεγχόμενη πτώχευ­ση.
Αυτό ίσως εξηγεί και το γιατί δεν υπάρχει η βούληση εκ μέρους του πρω­θυπουργού να αλλάξει το κλίμα και να γίνουν διορθωτικές κινήσεις. Διότι ακό­μα υπάρχει περιθώριο να «εκμεταλλευ­τεί» τις διαπραγματεύσεις που γίνονται στην ευρωζώνη για τον προσωρινό μη­χανισμό EFSF, να «εκμεταλλευτεί» το γεγονός ότι οι Ευρωπαίοι θεωρούν την Ελλάδα ακόμη μέρος του συστημικού κινδύνου και να χαλαρώσει κάποιους από τους όρους του μνημονίου. Όπως ακριβώς διαπραγματεύεται η ιρλανδική κυβέρνηση, που αποδεικνύεται σκληρό καρύδι.
Όμως, η παρουσία μας στα διάφορα συμβούλια και τις ομάδες εργασίας, όπου γίνεται το πραγματικό πολιτικό παζάρι, είναι υποτυπώδης. Λες και δεν υπάρχει πρόβλημα στην Ελλάδα. Αντί γι’ αυτό, Παπανδρέου και Παπακωνσταντί-νου αποφασίζουν κινήσεις - μπαλώμα­τα που με μια ψύχραιμη ματιά φαίνεται πως ωφελούν μόνο τους ίδιους και το μέλλον τους. Δηλαδή:
♦ Ζήτησαν από τον άνθρωπο που απο­δεδειγμένα έχει κερ­δίσει πάρα πολλά πο­ντάροντας στην πτώ­χευση της χώρας μας, τον Σόρος, να μεσολαβή­σει ώστε οι οίκοι αξιολόγησης να χαλαρώσουν λίγο απέναντι στη χώρα μας. Ας μην ξεχνάμε ότι Fitch και Moody’s ετοιμάζονται για νέες υποβαθμίσεις. Στο τραπέζι, ως ανταλλάγμα­τα, έπεσαν φυσικά τα ασημικά προς πώληση του ελληνικού Δημοσίου. Όπως μαθαίνουμε, έπεσαν στο τραπέζι και τράπεζες!
♦ Για τον ίδιο λόγο ήρθαν  σε   επαφή   με τους εκπροσώπους της Goldman Sachs και της Morgan Stanley, που για ακόμα μια φορά βρίσκονται στη χώρα μας πουλώντας εξυπηρέτηση και διάφορα χρηματοπιστωτικά προϊό­ντα. Είναι απορίας άξιον πως ο πρωθυ­πουργός διαπραγματεύεται το μέλλον της Ελλάδας με αυτούς που ο ίδιος έχει χαρακτηρίσει καταστροφολόγους και υπαίτιους για την κακή οικονομική πο­ρεία της χώρας μας.
♦ Η διαδικασία για την πώληση της κρατικής περιουσίας είναι αδιαφα­νής και γίνεται με τη λογική «πουλάμε γρήγορα και όσο - όσο επειδή χρειαζό­μαστε τα χρήματα». Έτσι οι «μιλημέ­νοι» θα αγοράσουν αυτά που θέλουν σε πιασάρικες τιμές. Υγιής έρευνα από πλευράς κυβέρνησης για τις αποκρατι­κοποιήσεις δεν υπάρχει, όπως επίσης δεν υπάρχει στρατηγική για ένα θέμα το οποίο θεωρείται η τελευταία μας κίνη­ση, από πλευράς εσόδων, πριν από την αναδιάρθρωση του χρέους.

♦ Ο πρωθυπουργός έστειλε στο Πα­ρίσι τον Χάρη Παμπούκη για να πάρει... προσφορές, ως αντάλλαγμα για την - πρόσκαιρη - σιωπή. Μετά το Βερολί­νο, το Παρίσι είναι ο δεύτερος μεγάλος Ευρωπαίος παίκτης - αγοραστής των ελ­ληνικών προϊόντων. Επίσης να σημειώ­σουμε ότι οι γαλλικές και οι γερμανικές τράπεζες έχουν τα περισσότερα ελληνι­κά ομόλογα στα αποθεματικά τους.
♦ Με πρόσχημα το αντιμνημονια-κό μπλοκ που δημιουργείται εντός και εκτός κυβέρνησης, Παπανδρέου και Παπακωνσταντίνου ζήτησαν από Ευρω­παίους αξιωματούχους να έρθουν στη χώρα μας για να δώσουν επικοινωνια­κή στήριξη, αλλά και να πιέσουν ώστε να υπάρξει πολιτική συναίνεση για τα νέα επώδυνα μέτρα που έρχονται. Έτσι πρέπει να αναμένουμε τους Χένρι Βαν Ρομπέι, Ζαν Κλοντ Τρισέ και Όλι Ρεν το προσεχές διάστημα.
♦ Ζήτησαν πολιτική παρέμβαση της Κομισιόν στο θέμα των στοιχείων του ελλείμματος του   2010, το οποίο, σύμφωνα με τις   μετρήσεις   της ΕΛΣΤΑΤ,   φτάνει  το 10,6%. Ο υπουργός Οικονομικών έχει ζη­τήσει  πολλά  από  τα χρέη του Δημοσίου να κα­ταγραφούν στις χρονιές 2007-2009, ώστε το τελικό έλλειμμα του 2010 να κλείσει στο 9,9%. Λόγω του αμαρτωλού παρελ­θόντος είναι εξαιρετικά αμ­φίβολο εάν η Eurostat θα ικανοποιήσει το ελληνικό αίτημα.
Όλα στον αέρα
Όλα αυτά είναι σπα­σμωδικές κινήσεις, που δεν έχουν σε τί­ποτε να κάνουν με την πραγ­ματική αντι­μετώπιση των σοβαρών προβλημάτων που αντιμετωπίζει η οι­κονομία της χώρας. Η επιμονή του πρω­θυπουργού να κρατάει στο τιμόνι της οι­κονομίας τον Παπακωνσταντίνου, που αποδεδειγμένα πλέον έχει πέσει έξω σε όλους τους στόχους, αρχίζει να προ­καλεί ερωτήματα.
Πληροφορίες του «Π» αναφέρουν ότι, εάν τα πράγματα φτάσουν στο απροχώ­ρητο και ο Παπανδρέου αναγκαστεί να αλλάξει τον υπουργό Οικονομικών, στη θέση του θα βάλει κάποιον που να είναι της ίδιας γραμμής, αυτής του ΔΝΤ, και όχι κάποιον που να έχει τη θέληση ή και την... ικανότητα να αλλάξει κάποιους όρους του μνημονίου.
Προς το παρόν ο πρωθυπουργός ανα­μένεται να ξαλαφρώσει τον Παπακων­σταντίνου τοποθετώντας έναν επιπλέ­ον υπουργό για τα έσοδα, ίσως και δύο, που να είναι όμως «ελέγξιμοι». Έτσι, ενώ στο προσκήνιο θα περνάει η εικόνα ότι «κάτι γίνεται», παρασκηνιακά και επί της ουσίας η γραμμή παραμένει η ίδια: αυτή της απραξίας. Διότι η έλλειψη πεί­ρας του οικονομικού επιτελείου θα οδη­γήσει πάλι σε οριζόντιες περικοπές και φοροεισπρακτικά μέτρα που θα βαθαί­νουν την ύφεση.
Η απειρία είναι ο λόγος που δεν υπάρ­χουν μελέτες για το πώς θα βγει η χώρα από την κρίση και που το νέο φορολογι­κό σχέδιο θα γραφτεί από τους αξιωμα­τούχους της τρόικας, οι οποίοι βεβαίως δεν γνωρίζουν τις ιδιαιτερότητες της ελ­ληνικής οικονομίας! Όπως μαθαίνουμε, ενώ η δέσμη μέτρων έπρεπε να κατατε­θεί στην Κομισιόν στις 28 Μαρτίου, όλα βρίσκονται στον αέρα επειδή ακριβώς δεν υπάρχουν εμπειρογνώμονες για να τα καταρτίσουν, καθώς ο υπουργός Οι­κονομικών επιμένει να μην ακούει τους μέσα και να ποντάρει στις έτοιμες λύ­σεις που του προτείνουν οι αξιωματού­χοι του ΔΝΤ!


http://topontiki.gr/article/15545