Η ανάγκη για επικοινωνία, η αναζήτηση διεξόδου σε ένα πρόβλημα, που φαντάζει άλυτο - και πάντως σίγουρα για τον αστυνομικό που βρίσκεται στην άλλη άκρη της γραμμής - έχει οδηγήσει τον τελευταίο καιρό πολλούς ανθρώπους να τηλεφωνούν στην Άμεση Δράση απλώς για να πουν τον... πόνο τους.
Ιδιαίτερα τις νυχτερινές ώρες - ποιος άλλος θα βρεθεί να απαντήσει στο τηλέφωνο στις 3.00 το πρωί - το τηλεφωνικό κέντρο της συγκεκριμένης υπηρεσίας δέχεται κάθε είδους τηλεφωνήματα.
Οι αστυνομικοί της νυχτερινής βάρδιας έχουν να διηγηθούν στους συναδέλφους τους τουλάχιστον μία ανθρώπινη ιστορία κάθε μέρα. Στοιχεία, ωστόσο, δεν κρατούνται γι' αυτά τα τηλεφωνήματα, αφού δεν πρόκεται για υποθέσεις που θα πρέπει να επιληφθεί άμεσα το πλήρωμα περιπολικού και έτσι στο τηλεφωνικό κέντρο να «ανοίξει καρτέλα», όπως είναι η συνήθης διαδικασία.
«Κάθε νύχτα δεχόμαστε δεκάδες τηλεφωνήματα από ανθρώπους, που θέλουν να πουν σε κάποιον το πρόβλημα τους. Είτε είναι ερωτικό, είτε οικονομικής φύσης, παίρνουν να εξομολογηθούν το πόνο και την αγωνία τους, γνωρίζοντας εκ των προτέρον ότι η Αστυνομία δεν έχει να τους δώσει καμιά λύση», λέει αξιωματικός της ΕΛ.ΑΣ. και προσθέτει: «Αλλωστε δεν ζητούν λύση, επικοινωνία ζητούν. Ο αστυνομικός συνήθως θα ακούσει υπομονετικά τον πολίτη και αφού του εξηγήσει πως δεν είναι θέμα που μπορεί να επιληφθεί η Άμεση Δράση, τον παραπέμπει σε άλλες υπηρεσίες ή σε φορείς που μπορεί να του προσφέρουν βοήθεια».
Πολλοί είναι και εκείνοι που επικοινωνούν με την Αμεση Δράση απλά γιατί χρειάζονται βοήθεια σε κάτι. «Τις προάλλες κάποιος επικοινώνησε μαζί μας για να ειδοποιήσουμε την αδελφή του, επειδή ήταν άρρωστη η μητέρα τους», λέει αξιωματικός της ΕΛ.ΑΣ.
Οι άνθρωποι που ζουν μονάχοι Κάποτε οι αστυνομικοί που εργάζονται στο τηλεφωνικό κέντρο πρέπει να μετατραπούν σε ψυχολόγους. Είναι οι φορές που δεν έχουν απαντήσεις να δώσουν, ούτε λύσεις. Αλλά μια κουβέντα μπορεί να είναι αρκετή. «Σας πήρα τηλέφωνο επειδή θέλω να ακούσω μια ανθρώπινη φωνή. Είμαι μόνος μου. Έχω δυο ημέρες να μιλήσω με κάποιον», αφηγείται αστυνομικός που άκουσε αυτή τη φράση από έναν ευγενέστατο, όπως λέει, μεσήλικα, ο οποίος κάλεσε το 100 τις πρώτες πρωϊνές ώρες.
«Πιάσαμε την κουβέντα. Δεν βιάστηκα να κλείσω το τηλέφωνο. Πως να το κλείσω. Ο άνθρωπος είχε ανάγκη να μιλήσει», λέει ο αστυνομικός, που άκουσε την ιστορία της ζωής του ανθρώπου στην άλλη άκρη του σύρματος. «Δεν μπορούσα να κάνω τίποτα για να αλλάξω τη ζωή του. Ούτε και ζητούσε κάτι τέτοιο ο άνθρωπος. Να τον ακούσουν ήθελε»...
Επικοινωνία σημαίνει ασφάλεια Τα πιο συχνά τηλεφωνήματα στην Άμεση Δράση κατά την νυχτερινή βάρδια γίνονται από ηλικιωμένους. Επικοινωνούν με τους αστυνομικούς όχι για να καταγγείλουν κάποια διάρρηξη ή ληστεία αλλά για να αισθανθούν ασφάλεια.
Πριν από λίγες ημέρες, μεσάνυκτα, τηλεφώνησε ο κ. Γιώργος. Δεν είπε περισσότερα για τα στοιχεία του. Οι πρώτες του κουβέντες ήταν: «Είμαι σε ένα σπίτι μόνος μου. Ακούω τόσα πολλά να γίνονται. Φοβάμαι»...
Ο αστυνομικός που δέχθηκε το τηλεφώνημα του είπε ότι δεν πρέπει να φοβάται. Αρχισε να του μιλάει, προσπαθώντας να του δείξει πως όσα τον ανησυχούν, προβληματίζουν και άλλους ανθρώπους, αλλά δεν σταματούν τη ζωή. Του έδωσε και συμβουλές, μερικά απλά μέτρα που μπορεί να παίρνει για να νιώθει ασφάλεια είτε είναι στο σπίτι είτε όταν βγαίνει έξω από αυτό.
«Σας ακούω και αισθάνομαι ασφάλεια», του είπε κάποια στιγμή ο κ. Γιώργος. «Δεν το έλεγε τόσο για τις συμβουλές, όσο για την επικοινωνία», λέει ο αστυνομικός. Ο κ. Γιώργος τον ευχαρίστησε για την σύντομη συνομιλία και τον χαιρέτησε με την υπόσχεση πως «αν αισθανθώ φόβο θα σας πάρω και πάλι τηλέφωνο».
«Δεν έχω να καταγγείλω κάτι»... Ανάμεσα στους πολίτες, που καταφέυγουν στο «100», είναι άνεργοι που απλά περιγράφουν τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν λόγω της έλλειψης εργασίας. «Είμαι εδώ και ένα χρόνο άνεργος. Η γυναίκα μου με εγκατέλειψε και δεν έχω κανέναν να με στηρίξει», είπε ο άντρας που τηλεφώνησε πριν 10 ημέρες στο τηλεφωνικό κέντρο της Άμεσης Δράσης. Ο αστυνομικός του απάντησε πως κατανοεί το πρόβλημα του και τον έπεισε να συνεχίσει να «χτυπά» πόρτες μήπως βρει εργασία.
Ακόμη και εργαζόμενοι που κάνουν νυχτερινή βάρδια, όπως για παράδειγμα σε νοσοκομεία και αναζητούν να συζητήσουν με κάποιον, παίρνουν την Αμεση Δράση. «Δεν έχω να καταγγείλω κάτι. Απλά σας πήρα τηλέφωνο κάτι να πούμε. Για τον καιρό...», είπε η γυναικεία φωνή που επικοινώνησε με το 100.
«Στην συντριπτική τους πλειονότητα αυτοί που καλούν είναι ευγενικοί.Λένε εξ αρχής για ποιο λόγο τηλεφώνησαν και δεν ξεκινούν με μια παραπλανητική καταγγελία περιστατικού. Εμείς τους ακούμε πάντα. Δεν τους κλείνουμε το τηλέφωνο, ούτε τους αποφεύγουμε, λέγοντας αφήστε μας γιατί έχουμε δουλειά. Είμαστε η παρέα τους. Ο δικός τους άνθρωπος εκείνη την ώρα και προσπαθούμε να βρούμε λίγο χρόνο και γι' αυτούς», λέει αξιωματικός της ΕΛ.ΑΣ..
Κάποτε όμως η υπομονή των ένστολων... εξομολογητών εξαντλείται. «Κάποιοι παίρνουν μόνο για να βρίσουν, ειδικά αν σηκώσει το τηλέφωνο γυναίκα αστυνομικός». Αλλά δεν είναι μόνον οι γυναίκες αστυνομικοί στόχος. Γίνονται και οι άνδρες συνάδελφοί τους. «Πολλές φορές παίρνουν τηλέφωνο γυναίκες, κάθε ηλικίας, επιδιώκοντας μια γνωριμία και ο,τι ήθελε προκύψει με τον ένστολο συνομιλητή τους», λέει χαμογελώντας ο αστυνομικός της Αμεσης Δράσης, που ετοιμάζεται για ακόμη νυχτερινή βάρδια με καινούρια τηλεφωνήματα.
0 comments:
Post a Comment
Σχολιάστε ότι διαβάζετε και βοηθήστε το κουνάβι να μάθει περισσότερα για το τι προτιμάτε να διαβάζετε!